ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΣΑΜΑΡΕΙΤΗ ΙΕΡΟΥΡΓΟΥΝΤΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΦΙΛΕΣΤΑΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΒΥΔΟΥ κ.κ. ΚΥΡΙΛΛΟΥ
Κυριακή σήμερα του Καλού Σαμαρείτη τελέσθηκε η Θεία Λειτουργία στο Ναό μας ιερουργούντος του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Αβύδου κ.κ. Κυρίλλου.
Ο Θεοφιλέστατος στον θείο λόγο του αναφέρθηκε στο σημερινό ευαγγέλιο και πόσο δύσκολο είναι να αγαπά κανείς τον πλησίον του όπως αγαπά τον εαυτό του. Ανέλυσε διεξοδικά ότι ο Κύριός μας στην επίγεια ζωή του μας δίδαξε ποιος είναι ο πλησίον και τόνισε: " ο Ιουδαίος στην σημερινή ευαγγελική παραβολή έμεινε αβοήθητος όπως κάνουμε κι εμείς πολλές φορές μπροστά στις ανάγκες των ανθρώπων, μπροστά στα τραύματα των ανθρώπων. Εμείς μπορούμε να τείνουμε μια χείρα βοηθείας όπου η ανάγκη αυτό απαιτεί. Η χείρα βοηθείας δεν είναι πάντα οικονομική, μπορεί να είναι ψυχική, μπορεί να είναι πνευματική, οπότε είναι πιο ουσιαστική στους ανθρώπους που πάσχουν και που υποφέρουν ψυχικά".
Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θαυματουργός ὁ Νεοκαισαρείας (17 Νοεμβρίου)
εννήθηκε περίπου τό 210 μέ 215 μ.Χ. Οἱ γονεῖς του ἦταν εἰδωλολάτρες καί εἶχαν μεγάλη κοινωνική θέση στή Νεοκαισάρεια τοῦ Πόντου. Μετά τήν στοιχειώδη ἐκπαίδευσή του, ὁ Γρηγόριος μαζί μέ τόν ἀδελφό του Ἀθηνόδωρο πῆγαν στή Βηρυτό γιά νά σπουδάσουν νομικά.
Ὁ Θεός ὅμως εἶχε ἄλλα σχέδια γιά τό Γρηγόριο. Ὅταν περνοῦσε ἀπό τήν Καισαρεία, ἄκουσε τό δεινό ἑρμηνευτή τῶν Γραφῶν, Ὠριγένη. Ὁ Γρηγόριος τόσο πολύ ἐνθουσιάστηκε μαζί του, ὥστε ἄφησε τά νομικά καί διετέλεσε ἐπί χρόνια μαθητής του.
Κατόπιν πῆγε στήν Ἀλεξάνδρεια, καί ἀπό ἐκεῖ ἐπέστρεψε στή Νεοκαισάρεια μέ πλήρη θεολογική μόρφωση καί ἅγιο ζῆλο. Τότε ὁ Μητροπολίτης Ἀμασείας Φαίδημος διέκρινε τά χαρίσματά του καί τόν ἔκανε ἐπίσκοπο Νεοκαισαρείας.
Ἅγιος Γεννάδιος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (17 Νοεμβρίου)
ολλοί τόν πλοῦτον ἐμίσησαν, τήν δέ δόξαν οὐδείς λένε κι ἐπαναλαμβάνουν συνήθως οἱ ἄνθρωποι, σάν θέλουν νά τονίσουν τήν τεράστια δύναμη πού τά κοσμικά μεγαλεῖα καί ἡ ἀγάπη τῆς δόξας ἔχουν πάνω στήν ἀνθρώπινη καρδιά. Καί ὅμως ὁ Ἅγιος Γεννάδιος, μέ τή βοήθεια τοῦ Χριστοῦ πού ἀγάπησε μέ τήν ψυχή του, ξεπέρασε τό μεγάλο καί ἀχόρταστο τοῦτο πάθος καί νίκησε. Μιά γρήγορη ματιά στούς πιό σημαντικούς σταθμούς τῆς ζωῆς του θά μᾶς τό ἀποδείξει. Ἀλλά καί μία προσεκτική μελέτη τούτων θά μᾶς βοηθήσει νά ἐκτιμήσουμε περισσότερο τό ψυχικό μεγαλεῖο του.
Ποιά ἦταν ἡ ἰδιαίτερη πατρίδα τοῦ Ἁγίου δέν γνωρίζουμε οὔτε καί ποιά ἡ καταγωγή του. Ἐκεῖνο, πού γνωρίζουμε εἶναι, πώς αὐτός ἤκμασε στά τελευταῖα χρόνια τῆς βασιλείας τοῦ αὐτοκράτορα Λέοντος Α’ τοῦ γνωστοῦ καί μέ τό ἐπώνυμο τοῦ Μακέλλη (457 – 474 μ.Χ.). Ἐπίσης ὅτι ἦταν σύγχρονος τῶν μεγάλων ἀσκητῶν Δανιήλ τοῦ Στυλίτη, πού ἔζησε τριάντα τρία χρόνια πάνω σ’ ἕναν στυλό, καί τοῦ Ἀνδρέα τοῦ διά Χριστόν Σαλοῦ. Ὁ σεμνός ἐγκωμιαστής του, ὁ γλυκύτατος τῆς Κύπρου Ἅγιος, ὁ μακάριος Νεόφυτος ἀναφέρει πώς ὁ «γενναῖος Γεννάδιος ἣν πρεσβύτερος τῆς μεγάλης Ἐκκλησίας». Καί ἀκόμη πώς στήν ἕδρα τῆς Βυζαντινῆς αὐτοκρατορίας, τήν ξακουστή Πόλη ὅπου ζοῦσε ἀπό νωρίς διακρίθηκε γιά τήν ταπεινοφροσύνη καί τή σεμνότητα τοῦ βίου του, μά καί τή μεγάλη του ἐξυπνάδα καί ἀρετή.
Ὅσιος Λάζαρος ὁ Ζωγράφος (17 Νοεμβρίου)
Ὅσιος Λάζαρος ἀπό τήν παιδική του ἡλικία, ἀσπάστηκε τόν μοναχικό βίο. Ἔμαθε τήν ζωγραφική τέχνη καί τήν ἄσκησε σάν ἐπάγγελμα. Φρόντισε ἀπό νεαρή ἡλικία νά σκληραγωγήσει τόν ἑαυτό του καί νά μάθει τήν ἐγκράτεια. Ἦταν ἐλεήμων μέ τούς ἄπορους καί ὅσους εἶχαν τήν ἀνάγκη τῆς βοήθειάς του.
Ἔτσι λοιπόν, διακρινόμενος γιά τήν βαθιά του πίστη καί τόν πλοῦτο τῶν ἀρετῶν του, τιμήθηκε μέ τό ἀξίωμα τῆς ἱεροσύνης. Ὅταν ὁ Ἅγιος χειροτονήθηκε ἱερέας, ἄρχισε σκληρούς ἀγῶνες ἐνάντια σέ ὅλες τίς αἱρέσεις. Ὑπέστη πολλές διώξεις καί θλίψεις ἀπό τούς ὀπαδούς τῶν αἱρέσεων Εὐτυχοῦς, Νεστορίου καί Διοσκόρου, καί ὄχι μόνο ἀπό αὐτούς ἀλλά καί ἀπό τούς ἄθεους εἰκονομάχους.
Ὁ Ὅσιος ἦταν τόσο ἔνθερμος ὑποστηρικτής τῆς πίστεως πού στάλθηκε στήν Ρώμη γιά νά ἀγωνιστεῖ γιά τά ἀποστολικά καί πατερικά δόγματα. Ἐπέστρεψε μέ μεγάλες ἐπιτυχίες ἀπό τή Ρώμη, στήν Κωνσταντινούπολη.
Πηγαίνοντας πάλι στή Ρώμη γιά τούς ἀγῶνες του, ἀρρώστησε στό μέσο της πορείας του και ἀπεβίωσε ἐν εἰρήνῃ. Τό τίμιο σῶμά του ἀνακομίστηκε καί ἐνταφιάστηκε στήν Ι. Μ. τοῦ Εὐάνδρου.
Ἅγιος Μάξιμος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (17 Νοεμβρίου)
έν εἶναι ἐπαρκῶς καθορισμένο ποιός ἀπό τούς Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως, πού φέρουν τό ὄνομα αὐτό εἶναι ὁ Ἅγιος. Κατά πάσα πιθανότητα ὅμως, πρόκειται γιά τόν Μάξιμο Γ’ (1476 – 1482). Αὐτός καταγόταν ἀπό τήν Πελοπόννησο καί ἐργάστηκε μέ πολλούς τρόπους γιά τήν βελτίωση τῶν ἠθῶν. Ὁ ἴδιος μάλιστα, ἀκούραστα κάθε Κυριακή δίδασκε στό λαό τόν θεῖο λόγο.
(Ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου αὐτοῦ, περιττῶς ἐπαναλαμβάνεται σ’ ὁρισμένους Συναξαριστές καί τήν 20η Νοεμβρίου).
Ὅσιοι Ζαχαρίας καὶ Ἰωάννης (17 Νοεμβρίου)
ἱ δύο αὐτοί Ὅσιοι ἀναφέρονται σέ κάποια διήγηση, κατά τήν ὁποία ὁ Ἰωάννης εἶδε τόν Ζαχαρία, ὁ ὁποῖος ἦταν σκυτοτόμος* νά βγαίνει ἀπό τό Ναό τῆς Ἁγίας Σοφίας συνοδευμένο ἀπό θεῖο φῶς. Τόν ἀκολούθησε στό σπίτι του καί ἔμαθε ὅτι, ἂν καί ἦταν παντρεμένος, ζοῦσε μέ παρθενία καί σωφροσύνη, καί ὅσα κέρδιζε ἀπό τήν τέχνη του, τά μισά τά ἔδινε στούς φτωχούς καί ὅτι ἔζησε ζωή θεοφιλή (7ος αἰ. μ.Χ.).
Γιά τόν Ἰωάννη λέγεται, ὅτι ἦταν πλούσιος καί ἀξιωματοῦχος. Περιφρόνησε ὅμως τά ἐγκόσμια καί ζοῦσε ζωή ἁπλή καί ἀσκητική, συχνάζοντας κάθε μέρα στούς ναούς, ὅπου ἔτυχε νά συναντήσει καί τόν πιό πάνω σκυτοτόμο Ζαχαρία.
*Σκυτοτόμος: σανδαλοποιός, ράπτης δερμάτων, κάτι παρόμοιο καί μεταξύ σημερινοῦ τσαγκάρη καί τεχνίτη κατεργασίας καί μεταποίησης δερματίνων εἰδῶν.
ΑΓΙΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΝΕΑΝΙΚΩΝ ΣΥΝΤΡΟΦΙΩΝ
Τελέσθηκε σήμερα με την χάρη του Κυρίου μας για άλλη μία χρονιά ο Αγιασμός για την έναρξη των Νεανικών Συντροφιών του Ναού μας από τον υπεύθυνο Ιερέα της Νεότητας π. Μάξιμο.
Ο π. Μάξιμος ευλόγησε όλα τα παιδιά που προσήλθαν και φέτος με πολλή χαρά και κέφι και τους ευχήθηκε τονίζοντας: "μέσα στο Κατηχητικό όπου είναι ένας χώρος ηρεμίας, αναψυχής, ένας χώρος όπου θα μάθετε πράγματα ουσιαστικά, πράγματα που θα σας βοηθήσουν να διαμορφώσετε χαρακτήρα. Οι Κατηχητές θα προσπαθήσουν να σας δώσουν τα αναγκαία εφόδια για να ξετυλίξετε τον χαρακτήρα σας, για να δούμε τις δεξιότητές και τις ικανότητές σας και μέσα στην Εκκλησία να μάθετε χρήσιμα πράγματα για την ζωή, να μάθετε όσο περισσότερο μπορείτε, αυτά που έλεγε ο Πατροκοσμάς "γράμματα σπουδάγματα του Θεού τα πράγματα".
ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ
Ελπίδα σωτηρίας είναι η γλυκύτατη Μητέρα του Σωτήρα μας, η Παναγία. Όπως γέννησε τον Σωτήρα μας, μπορεί να «γεννήσει» και την σωτηρία μας. Αφού ο Σωτήρας δια μέσου αυτής ήλθε στη γη, γιατί να μην στέλνει και τη σωτηρία μέσω αυτής; Μεσίτευσε να πάρει ο Θεός Λόγος σάρκα, για να μπορέσει να θυσιαστεί «δι’ ημάς τους ανθρώπους και διά την ημετέραν σωτηρίαν». Αυτή του έδωσε το σώμα και το αίμα, που πρόσφερε θυσία για μας, για τη σωτηρία μας. Έγινε έτσι μεσίτρια της σωτηρίας μας. Όταν σκεπτόμαστε αυτό, θέλοντας και μη, έρχονται στο στόμα μας τα λόγια: «Και σε μεσίτριαν έχω προς τον φιλάνθρωπον Θεόν, μη μου ελέγξη τας πράξεις ενώπιον των αγγέλων. Παρακαλώ σε, Παρθένε, βοήθησαν με έν τάχει».
Αλλ’ ας στρέψουμε καλλίτερα την προσοχή μας στα λόγια ενός μεγάλου πατέρα της Εκκλησίας μας, του αγίου Γερμανού, πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, του ομολογητή. Λέγει ο άγιος Γερμανός: «Χάρις σ’ εσένα, Θεοτόκε, οι εξαιτίας των αμαρτιών τους πτωχοί είδαν τον πλούτο της καλοσύνης του Θεού. Ζήτησαν με τις πρεσβείες σου το έλεός Του και σώθηκαν. Η βοήθειά σου, Παναγία, είναι δυνατή και φέρνει σωτηρία. Η προστασία σου είναι ζωντανή. Οι πρεσβείες σου ζωή. Η σκέπη σου παντοτινή. Κανένας δεν μπορεί να γνωρίσει το Θεό, χωρίς εσένα. Κανένας δεν σώζεται χωρίς τις ικεσίες σου. Κανείς δεν ελεείται δωρεάν, χωρίς τη μεσιτεία σου.
ΜΗΝ ΠΛΗΓΩΝΕΣΑΙ ΑΝ ΔΕ ΣΕ ΑΓΑΠΟΥΝ, ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ!
Η αγάπη είναι το επιστέγασμα και η βάση. Αυτή σκεπάζει όλες τις αρετές. Είναι η ασφάλεια και η σιγουριά ότι πας καλά. Διότι, αν όλα αυτά τα κάνεις χωρίς αγάπη, όπως λέει ο Απόστολος Παύλος, δεν έχει νόημα. Διότι όλα αυτά τα βρίσκεις κι αλλού:σε αρχαίους φιλοσόφους, ρήτορες, ιδρυτές διαφόρων φιλοσοφικών συστημάτων. Είχαν τιθασεύσει, ίσως, το εγώ τους, δεν έπιναν πολύ, δεν έτρωγαν, δεν κοιμούνταν. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είχαν κι αγάπη,
Αγάπη να ΄χεις. Αγάπη να βγάζεις. Αγάπη ν΄αφήσεις. Κι όσοι θα έρχονται έπειτα από χρόνια κοντά στον τάφο σου και θα σε θυμούνται και θα σε φέρνουν στη σκέψη και στο μυαλό τους, θα λένε:"Α, αυτός ο άνθρωπος είχε αγάπη. Είχε καλοσύνη. Σε κανέναν δεν είπε κάτι κακό ούτε κράτησε σε κάποιον κακία. Λόγο για κάποιον δεν είπε. Δεν τον θυμάμαι να κατηγόρησε, να κατέκρινε. Ποτέ. Τα χέρια του, συνέχεια ελεημοσύνες. Το στόμα του έσταζε μέλι. Τα μάτια του, πάντα γεμάτα δάκρυα απ΄ τον πόνο των ανθρώπων. Τα πόδια του πήγαιναν συνέχεια εδώ κι εκεί, σε αρρώστους και βασανισμένους" .
ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ;
Του Μακαριστού Αγιορείτου Μοναχού Μωϋσέως
Η Εκκλησία δεν είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα, αλλά θεοϊδρυτη οικοδομή. Η Εκκλησία δε σώζεται αλλά σώζει όσους θέλουν. Δεν κάνει επίδειξη ισχύος και δυνάμεως. Ανέχεται, υπομένει καλύτερα. Την διώκουν αλλά δεν διώκει.....
Είναι φιλεύσπλαχνη μητέρα και γνωρίζει μόνο να αγαπά. Ο κόσμος δεν γνωρίζει την αξία της γι΄ αυτό αδιαφορεί ή και την κτυπά. Η αγκάλη της Εκκλησίας έχει αίγλη, θέρμη και εύρος. Μέσα της χωρά και αναπαύει όλους τους μετανοημένους.....
Η Εκκλησία ξέρει μόνο να αγαπά. Δεν δυσκολεύεται καθόλου να υποδεχθεί το απομακρυσμένο τέκνο της, αν θελήσει να την πλησιάσει. Δεν το μαλώνει, δεν το επιτιμά, δεν του φωνάζει, δεν το κάνει να περιμένει, το αγκαλιάζει αμέσως, το καταφιλά. Τέτοια Εκκλησία έχουμε, μάνα φιλόστοργη, καταδεκτική. Η Εκκλησία κινείται στον κόσμο αλλά δεν είναι εκ του κόσμου τούτου.......
Κάθε φορά που επιχειρήθηκε να δοθεί στην Εκκλησία κοσμική δύναμη, είχαμε εκτροπή από την αποστολή της και αποτυχία από τον προορισμό της. Η Εκκλησία θα μπορούσαμε να πούμε είναι ένα φαρμακείο, θεραπευτήριο και ησυχαστήριο. Θεωρούν ότι η Εκκλησία είναι υπερβολική, δύσκολη, απαιτητική, απαρχαιωμένη, όλο απαγορεύσεις, δικαιολογεί μόνο τους άλλους......
