Ἅγιος Φωκᾶς ὁ Ἱερομάρτυρας ὁ Θαυματουργὸς (22 Σεπτεμβρίου)
ατρίδα του ἦταν ἡ Σινώπη τοῦ Εὐξείνου Πόντου.
Οἱ γονεῖς του Πάμφυλος καί Μαρία μεταλαμπάδευσαν στόν Φωκᾶ ἀπό τήν παιδική του ἡλικία τήν φλόγα τῆς ἁγνῆς πίστης τους καί τήν θερμή εὐσέβειά τους.
Ὁ Φωκᾶς ἀπό μικρό παιδί ἐντρυφοῦσε στήν ἀνάγνωση τῶν Γραφῶν, καί ἐκεῖνο πού ἰδιαίτερα τόν διέκρινε ἦταν ἡ θερμή καί εἰλικρινής ἀγάπη πού εἶχε πρός τόν Θεό, ἀλλά καί πρός τούς συνανθρώπους του. Διότι ὁδηγό στήν ἀγάπη του αὐτή εἶχε πάντα τά θεόπνευστα λόγια τῆς Ἁγίας Γραφῆς: «Ὁ ἀγαπῶν τόν ἀδελφόν αὐτοῦ ἐν τῷ φωτί μένει,... ὁ δέ μισῶν τόν ἀδελφόν αὐτοῦ ἐν τῇ σκοτία ἐστι». Ἐκεῖνος, δηλαδή, πού ἀγαπᾶ τόν ἀδελφόν του, μένει μέσα στό πνευματικό καί ἠθικό φῶς. Ἐνῶ ἀντίθετα, ἐκεῖνος πού μισεῖ τόν ἀδελφό του, μένει μέσα στό πνευματικό καί ἠθικό σκοτάδι.
Ὁ Φωκᾶς, λοιπόν, μέ τήν ἀγάπη πού τόν διέκρινε, ἔγινε ἐπίσκοπος Σινώπης καί κήρυττε ἄφοβα τό Εὐαγγέλιο. Μέ τά θαύματα δέ, πού τόν ἀξίωσε ὁ Θεός νά πράττει, κατόρθωσε νά φέρει πολλούς εἰδωλολάτρες στήν ἀληθινή πίστη.
Τελικά μαρτύρησε ἐπί Τραϊανοῦ, ἀφοῦ τόν ἔριξαν μέσα σέ καυτό λουτρό.
Ἅγιος Φωκᾶς ὁ κηπουρὸς (22 Σεπτεμβρίου)
Ἅγιος Φωκᾶς ὁ κηπουρός, καταγόταν ἀπό τή Σινώπη.
Ὅλα του τά ὑπάρχοντα ἦταν ἕνας μικρός κῆπος πού τόν καλλιεργοῦσε καί τόν περιποιόταν πολύ. Τό εἰσόδημά του ἀπό τόν κῆπο ἦταν μικρό, ἐπειδή ἦταν ὀλιγαρκής καί ὅτι τοῦ περίσσευε τό μοίραζε στούς φτωχούς.
Μελετοῦσε συνέχεια τά ἱερά βιβλία καί ἔλεγε, ὅτι καί ἡ ψυχή μας εἶναι κῆπος καί χρειάζεται περιποίηση γιά νά μήν φυτρώσουν ἀγκάθια καί τριβόλια. Ἐνῶ πουλοῦσε τά λαχανικά καί τά φροῦτα ἔλεγε συγχρόνως καί τά λόγια του μεγάλου πνευματικοῦ κέρδους. Πολλές φορές κέρδιζε καί τούς ἄπιστους μέ τά λόγια πού ἄκουγαν.
Καταγγέλθηκε καί γι’ αὐτό συνελήφθη, βασανίστηκε καί στό τέλος ἀποκεφαλίστηκε.
Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΥΨΩΣΙΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΣΤΟ ΝΑΟ ΜΑΣ
"Σταυρός ο φύλαξ της οικουμένης,
Σταυρός η ωραιότης της Εκκλησίας
Σταυρός βασιλέων το κραταίωμα,
Σταυρός πιστών το στήριγμα
Σταυρός αγγέλων η δόξα
και των δαιμόνων το τραύμα"
Με μεγαλοπρέπεια και ευλάβεια εορτάσθηκε σήμερα η Παγκόσμιος Ύψωσις του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού στο Ναό μας, παρουσία του Δημάρχου Δήμου Δάφνης-Υμηττού κ. Αναστασίου Μπινίσκου, των Αντιδημάρχων και των ενοριτών οι οποίοι προσήλθαν για να συνεορτάσουν την μεγάλη εορτή της Ορθοδοξίας μας.
ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ
Με λαμπρότητα και βυζαντινή μεγαλοπρέπεια τελέσθηκε στο Ναό μας η Θεία Λειτουργία της Αποδόσεως της Εορτής του Πάσχα, παρουσία του Δημάρχου Δήμου Δάφνης - Υμηττού κ. Αναστασίου Μπινίσκου, του Δημοτικού Συμβουλίου και πλήθους ενοριτών, οι οποίοι προσήλθαν με εμφανή συγκίνηση, να εορτάσουν το κοσμοσωτήριο γεγονός της Αναστάσεως, μιας και την φετινή χρονιά λόγω της πανδημίας δεν εορτάσθηκε η Εορτή των Εορτών.
Η Θεία Λειτουργία της Αποδόσεως είναι πανομοιότυπη με την Θεία Λειτουργία της Αναστάσεως η οποία λόγω των συνθηκών δεν τελέσθηκε, και τη σημερινή ημέρα οι πιστοί έλαβαν το Άγιο Φως και άκουσαν τον κατηχητικό λόγο του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου " Ανέστη Χριστός και πεπτώκασι δαίμονες! Ανέστη Χριστός και χαίρουσιν άγγελοι! Ανέστη Χριστός και ζωή πολιτεύεται! Ανέστη Χριστός και νεκρός ουδείς επί μνήματος"!!!
ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ ΣΤΟ ΝΑΟ ΜΑΣ
Κυριακή του Παραλύτου σήμερα και πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία, αν και διανύουμε μια δύσκολη εποχή λόγω της επιδημίας του κορωνοϊού, η 1η προγραμματισμένη Αιμοδοσία του έτους στο Κέντρο Ενοριακής Αγάπης ¨Καταφυγή" .
Η Αιμοδοσία είναι μία πράξη αγάπης γιατί το αίμα ούτε παράγεται, ούτε αγοράζεται, παρά μόνο χαρίζεται. Ο Κύριός μας στην επίγεια ζωή Του μας είπε " αμήν λέγω υμίν, εφ΄όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων Εμοί εποιήσατε". Και αυτό έκαναν πράξη οι ενορίτες μας και όχι μόνο, αποδεικνύοντας πόση αγάπη έχουν για τον καρκινοπαθή, για τον ασθενή με μεσογειακή αναιμία, για τον τραυματία της ασφάλτου, γι΄αυτόν που έχει ανάγκη το αίμα για να ζήσει, διαθέτοντας δέκα λεπτά από τον χρόνο του.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ ΙΕΡΟΥΡΓΟΥΝΤΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΦΙΛΕΣΤΑΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΒΥΔΟΥ κ.κ. ΚΥΡΙΛΛΟΥ
Κυριακή του Ασώτου σήμερα και τελέσθηκε στο Ναό μας η Θεία Λειτουργία ιερουργούντος του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Αβύδου κ.κ. Κυρίλλου παρουσία των Ιερέων του Ναού μας και των ενοριτών.
Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος στον θείο λόγο του ανέλυσε με γλαφυρότητα την παραβολή του Ασώτου υιού και τόνισε μεταξύ άλλων: " έχουμε ένα Θεό Πατέρα ο οποίος αγαπά το πλάσμα Του, αγαπά το δημιούργημά Του και περιμένει με υπομονή την επιστροφή. Ο Πατέρας αγαπά και τον μεγαλύτερο γιο και τον μικρότερο. Ο καθένας όμως απέναντι στον Πατέρα τοποθετείται διαφορετικά. Αυτό είναι και η κρίση. Κάποιοι θα χαίρονται και θα ευφραίνονται με την αγάπη του Θεού και για κάποιους η αγάπη του Θεού θα τους τυφλώνει, θα τους απονεκρώνει και δεν θα μπορούν να απαλλαγούν από το πάθος. Ο Θεός αγαπά, και στα προβλήματα τα σημερινά τα οποία είναι προσωπικά του καθενός μας, αλλά και τα ευρύτερα, τα κοινωνικά μπορούμε να ελπίζουμε, αν καταλάβουμε ότι υπάρχει σ΄αυτόν τον κόσμο ένας Πατέρας που αγαπά, υπάρχει γι΄αυτόν τον κόσμο ένας Πατέρας που αγαπά, ότι ο κόσμος αυτός θα είναι κατοικήσιμος αν καταλάβουμε ότι έχουμε έναν Πατέρα που μας αγαπά και έχουμε ένα συνάνθρωπο ο οποίος είναι ο αδελφός μας".
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΣΤΟ ΝΑΟ ΜΑΣ
Πρώτη Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, Κυριακή της Ορθοδοξίας και τελέσθηκε στο Ναό μας με μεγάλη κατάνυξη η Θεία Λειτουργία, παρουσία των Ιερέων και των πιστών ενοριτών οι οποίοι προσήλθαν κρατώντας στα χέρια του ο κάθε ένας την Εικόνα που ευλαβείται.
Ο προϊστάμενος του Ναού π. Μάξιμος στον λόγο του τόνισε την μεγάλη σημασία της Αναστήλωσης των Ιερών Εικόνων που εορτάζει σήμερα η Εκκλησία μας, καθώς επίσης τις θυσίες και τους αγώνες που έδωσαν οι Άγιοι και οι Μάρτυρες, που είχαν πίστη Χριστού για να μπορούμε εμείς σήμερα ελεύθεροι να πιστεύουμε και να προσερχόμαστε στις Εκκλησίες μας.
Και τελειώνοντας τόνισε: " αυτό είναι η ορθοδοξία μας, η πίστη μας. Είναι το ξεκάθαρο νερό, η καταγάλανη θάλασσα, η ουράνια αύρα που προσφέρει ο Κύριός μας και που ακολούθησαν οι Άγιοι και οι Μάρτυρες δίνοντας την ζωή τους και καλούμαστε και εμείς να βαδίσουμε τον δικό τους δρόμο και να έχουμε την σταθερότητα της πίστης τους και εάν χρειαστεί να θυσιαζόμαστε από αγάπη προς τον Κύριο".
ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ;
Του Μακαριστού Αγιορείτου Μοναχού Μωϋσέως
Η Εκκλησία δεν είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα, αλλά θεοϊδρυτη οικοδομή. Η Εκκλησία δε σώζεται αλλά σώζει όσους θέλουν. Δεν κάνει επίδειξη ισχύος και δυνάμεως. Ανέχεται, υπομένει καλύτερα. Την διώκουν αλλά δεν διώκει.....
Είναι φιλεύσπλαχνη μητέρα και γνωρίζει μόνο να αγαπά. Ο κόσμος δεν γνωρίζει την αξία της γι΄ αυτό αδιαφορεί ή και την κτυπά. Η αγκάλη της Εκκλησίας έχει αίγλη, θέρμη και εύρος. Μέσα της χωρά και αναπαύει όλους τους μετανοημένους.....
Η Εκκλησία ξέρει μόνο να αγαπά. Δεν δυσκολεύεται καθόλου να υποδεχθεί το απομακρυσμένο τέκνο της, αν θελήσει να την πλησιάσει. Δεν το μαλώνει, δεν το επιτιμά, δεν του φωνάζει, δεν το κάνει να περιμένει, το αγκαλιάζει αμέσως, το καταφιλά. Τέτοια Εκκλησία έχουμε, μάνα φιλόστοργη, καταδεκτική. Η Εκκλησία κινείται στον κόσμο αλλά δεν είναι εκ του κόσμου τούτου.......
Κάθε φορά που επιχειρήθηκε να δοθεί στην Εκκλησία κοσμική δύναμη, είχαμε εκτροπή από την αποστολή της και αποτυχία από τον προορισμό της. Η Εκκλησία θα μπορούσαμε να πούμε είναι ένα φαρμακείο, θεραπευτήριο και ησυχαστήριο. Θεωρούν ότι η Εκκλησία είναι υπερβολική, δύσκολη, απαιτητική, απαρχαιωμένη, όλο απαγορεύσεις, δικαιολογεί μόνο τους άλλους......
ΜΑΚΑΡΙΟΣ ΟΣΤΙΣ ΤΑΠΕΙΝΩΣΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟΝ ΤΟΥ ΩΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙΟΝ
Σας έστειλα μια επιστολή, όπου έγραφα ολίγα περί παραδείσου. Πιστεύω πως θα χαρήκατε. Αχ, και που να βλέπατε ολίγον από τον παράδεισο! Και να ακούγατε και κάτι από ό,τι ψάλλουν οι γλυκείς άγγελοι, που λάμπουν από φως ουράνιον και ευωδιάζουν παραδεισένια! Αχ, τι ομορφιά και τι κάλλος! Δυστυχώς ημείς έχομεν μεσάνυκτα από όλα αυτά. Εκεί λάμπουν όλα από ευτυχία χωρίς μέτρον. Και ο θρόνος του Χριστού τι σου λέγει! Κάθεται ο Δεσπότης Χριστός επί θρόνου και από το φως Του δεν ημπορεί κανείς να διακρίνει το ιερον και γλυκύτατον πρόσωπόν Του. Α! τι γλύκα και τι ομορφία! Τι ωραιότερον τούτου! Αυτός είναι ο πραγματικός παράδεισος, η θεωρία του προσώπου του Ιησού μας! Δόξα, Κύριε, τω Σταυρώ σου και τη Αναστάσει σου. Ω βάθος σοφίας Θεού! Ω μυστήρια της τρισηλίου Θεότητος! Μακάριος όστις ταπεινώση τον εαυτόν του ως το παιδίον υπακούων εν ακακία ψυχής εις όλα τα προστασσόμενα δι' αγάπην Θεού! Και αλλοίμονον εις εκείνον ο οποίος θα κρατήση τον εγωισμό του, ως εγώ, οποίων θείων δωρεών θα στερήση τον εαυτόν Του!
