Ὅσιος Βασίλειος ὁ Ὁμολογητὴς (28 Φεβρουαρίου)
Ὅσιος Βασίλειος ὁ Ὁμολογητής ἔζησε καί ἔδρασε ἐπί τοῦ εἰκονομάχου αὐτοκράτορα Λέοντος Γ’ τοῦ Ἰσαύρου (717 – 741 μ.Χ.). Ἀπό νεαρή ἡλικία ὁ Ὅσιος ἀφιερώθηκε στόν ἀσκητικό βίο καί ἐκάρη μοναχός. Ἔγινε μαθητής καί ὑποτακτικός τοῦ Ὁσίου Προκοπίου τοῦ Δεκαπολίτου († 27 Φεβρουαρίου). Ἀρχικά ζοῦσε σέ κάποιο ἐρημητήριο καί ἀφοῦ προηγουμένως καλλιέργησε μέ ἐπιμέλεια τήν ἀσκητική ζωή, ἀργότερα, ὅταν ἀνέκυψε ἡ αἵρεση κατά τῶν ἱερῶν εἰκόνων, ἀντιστάθηκε μέ πνευματική ἀνδρεία στούς εἰκονομάχους. Γιά τόν λόγο αὐτό συνελήφθη, τιμωρήθηκε καί ὑπέστη πολλά βασανιστήρια. Ὅταν δέ, πέθανε ὁ αὐτοκράτορας, ἀπελευθερώθηκε καί ἀφοῦ βγῆκε ἀπό τή φυλακή, φρόντιζε γιά τήν καλλιέργεια τῆς ἀρχαίας ὑγείας τῆς εὐσέβειας, παρακινώντας πολλούς πρός τήν ἀρετή καί ἐπαναφέροντάς τους πρός τήν ὀρθόδοξη πίστη.
Ἔτσι ἀφοῦ ἀγωνίσθηκε ὁ Ὅσιος Βασίλειος, κοιμήθηκε μέ εἰρήνη.
Ὅσιος Κασσιανὸς ὁ Ρωμαῖος (28 Φεβρουαρίου)
Ὅσιος Κασσιανός γεννήθηκε στήν Ρώμη ἀπό γονεῖς εὐσεβεῖς καί ἐπιφανεῖς, οἱ ὁποῖοι φρόντισαν νά τόν ἀναθρέψουν μέ παιδεία καί νουθεσία Κυρίου. Ἡ γνωριμία καί ἡ συναναστροφή του, ἀπό τήν παιδική του ἡλικία, μέ Ἁγίους ἀνθρώπους ἐπέδρασε εὐεργετικά στή διαμόρφωση τῆς προσωπικότητας καί τοῦ ὅλου τρόπου ζωῆς του. Σπούδασε τήν ἐπιστήμη τῆς φιλοσοφίας καί τῆς ἀστρονομίας καί μελέτησε ἰδιαίτερα τά συγγράμματα τῶν Πατέρων καί τήν Ἁγία Γραφή.
Ὁ Ὅσιος ἀκολούθησε τό μοναχικό βίο, γενόμενος μοναχός σέ μία σκήτη καί ἐπισκέφθηκε τά μοναστήρια τῆς Αἰγύπτου καί τῆς Θηβαΐδας, τῆς Νιτρίας, τῆς Ἀσίας καί τῆς Καππαδοκίας. Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης γράφει χαρακτηριστικά: «ὁ Ἅγιος μετέβη εἰς διαφόρους τόπους καί συνήντησε ἁγίους καί γνωστικωτάτους Ὁσίους καί τάς ἀρετάς ὅλων συναθροίζει εἰς τόν ἑαυτόν του, ὡς ἄλλη φιλόπονος μέλισσα, ὥστε καί αὐτός ἔγινε εἰς τούς ἄλλους τύπος καί παράδειγμα παντός εἴδους ἀρετῆς. Ὅθεν ἀνώτερος τῶν παθῶν γενόμενος καί τόν νοῦν καθαρίσας, ἐγνώρισε τήν τελείαν κατά τῶν παθῶν νίκην».
Ἅγιος Προτέριος ὁ Ἱερομάρτυρας Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλεξανδρείας (28 Φεβρουαρίου)
Ἅγιος Προτέριος ἔζησε στά χρόνια τῶν βασιλέων Μαρκιανοῦ καί Πουλχερίας. Ἦταν πρεσβύτερος στήν Ἐκκλησία τῆς Ἀλεξανδρείας καί ἔλαβε μέρος στήν Δ’ Οἰκουμενική Σύνοδο, πού συνῆλθε τό ἔτος 451 μ.Χ. στήν Κωνσταντινούπολη, κατά τούς χρόνους τῶν βασιλέων Μαρκιανοῦ καί Πουλχερίας.
Ἡ Σύνοδος καταδίκασε τόν μονοφυσίτη Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας Διόσκουρο. Μετά τήν καθαίρεση τοῦ Διοσκούρου, ἐξελέγη Πατριάρχης ὁ Ἅγιος Προτέριος (452 – 457 μ.Χ.), ὁ ὁποῖος διέπρεψε στή Σύνοδο καί ἔφραξε τά στόματα τῶν δυσσεβῶν αἱρετικῶν.
Ὅταν ὁ Ἅγιος ἐπέστρεψε στήν Ἀλεξάνδρεια οἱ ὀπαδοί τοῦ Εὐτυχοῦς καί τοῦ Διοσκούρου προκαλοῦσαν στάσεις καί ρήξεις καί ἐμπόδιζαν νά κατέρχεται τό σιτάρι στήν Ἀλεξάνδρεια μέσῳ τοῦ Πηλουσίου, μέ σκοπό νά πεινάσουν οἱ κάτοικοι τῆς Ἀλεξάνδρειας καί νά στραφοῦν κατά τοῦ Ἁγίου. Ὅμως ὁ αὐτοκράτορας Μαρκιανός, κατόπιν παρακλήσεως τοῦ Ἁγίου, διέταξε τήν διέλευση τοῦ σιταριοῦ διά τῆς Ἀλεξάνδρειας καί ἔτσι σώθηκε ἡ πόλη ἀπό τήν πεῖνα.
Μετά τό θάνατο τοῦ Μαρκιανοῦ οἱ αἱρετικοί θρασύνθηκαν καί κατέφυγαν σέ σατανικές ἐπινοήσεις, γιά νά ἐκπληρώσουν τά ἀσεβή σχέδιά τους καί νά ἐκθρονίσουν τόν Ἅγιο. Ἐπικεφαλῆς αὐτῶν τέθηκε ὁ ἱερεύς Τιμόθεος ὁ Αἵλουρος, ὁ ὁποῖος μέ μύρια τεχνάσματα κατόρθωσε νά διεγείρει κατά τοῦ Ἁγίου Προτερίου τούς ἁπλοϊκούς μοναχούς τῆς Ἀλεξάνδρειας, περιερχόμενος κατά τή διάρκεια τῆς νύχτας τά κελιά τῶν μοναχῶν, λέγοντας ὅτι εἶναι ἄγγελος καί προτρέποντας αὐτούς νά μήν ἔχουν κοινωνία μέ τόν Ἅγιο.
Ἅγιος Νέστωρας ὁ Μάρτυρας (28 Φεβρουαρίου)
Ἅγιος Μάρτυς Νέστορας καταγόταν ἀπό τήν Πέργη τῆς Παμφυλίας τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καί ἔζησε κατά τούς χρόνους τοῦ βασιλέως Δεκίου (249 – 251 μ.Χ.) καί τοῦ ἡγεμόνος Ποπλίου. Γεννήθηκε ἀπό εὐσεβεῖς καί φιλόθεους γονεῖς καί ἀφοῦ ἔμαθε ἀπό αὐτούς τά ἱερά γράμματα, ἀποστόμωνε τούς Ἕλληνες μέ τίς θεῖες γραφές καί ὁδηγοῦσε πολλούς πρός τήν ἀλήθεια. Ὅμως κατηγορήθηκε ὅτι ἦταν Χριστιανός, συνελήφθη ἀπό τόν Ἄρχοντα Εἰρήναρχο καί ὁδηγήθηκε στόν ἡγεμόνα, ἐνώπιον τοῦ ὁποίου ὁμολόγησε τόν Χριστό ὡς Θεό ἀληθινό καί Δημιουργό τοῦ κόσμου. Τό μαρτύριο ἄρχισε. Πρῶτα τόν κτύπησαν μέχρι θανάτου. Ἔπειτα τόν ἔγδαραν καί τέλος, ἐπειδή δέν ἀρνιόταν τόν Χριστό, τόν κάρφωσαν πάνω σέ σταυρό. Καί ὅσο ἦταν κρεμασμένος δίδασκε στούς παρευρισκόμενους τήν ὁδό τῆς ἀλήθειας. Ἔτσι, δοξολογώντας τόν Θεό, ἐξέπνευσε καί ἔλαβε τό στέφανο τοῦ μαρτυρίου.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ ΙΕΡΟΥΡΓΟΥΝΤΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΦΙΛΕΣΤΑΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΒΥΔΟΥ κ.κ. ΚΥΡΙΛΛΟΥ
Κυριακή του Ασώτου σήμερα και τελέσθηκε στο Ναό μας η Θεία Λειτουργία ιερουργούντος του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Αβύδου κ.κ. Κυρίλλου παρουσία των Ιερέων του Ναού μας και των ενοριτών.
Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος στον θείο λόγο του ανέλυσε με γλαφυρότητα την παραβολή του Ασώτου υιού και τόνισε μεταξύ άλλων: " έχουμε ένα Θεό Πατέρα ο οποίος αγαπά το πλάσμα Του, αγαπά το δημιούργημά Του και περιμένει με υπομονή την επιστροφή. Ο Πατέρας αγαπά και τον μεγαλύτερο γιο και τον μικρότερο. Ο καθένας όμως απέναντι στον Πατέρα τοποθετείται διαφορετικά. Αυτό είναι και η κρίση. Κάποιοι θα χαίρονται και θα ευφραίνονται με την αγάπη του Θεού και για κάποιους η αγάπη του Θεού θα τους τυφλώνει, θα τους απονεκρώνει και δεν θα μπορούν να απαλλαγούν από το πάθος. Ο Θεός αγαπά, και στα προβλήματα τα σημερινά τα οποία είναι προσωπικά του καθενός μας, αλλά και τα ευρύτερα, τα κοινωνικά μπορούμε να ελπίζουμε, αν καταλάβουμε ότι υπάρχει σ΄αυτόν τον κόσμο ένας Πατέρας που αγαπά, υπάρχει γι΄αυτόν τον κόσμο ένας Πατέρας που αγαπά, ότι ο κόσμος αυτός θα είναι κατοικήσιμος αν καταλάβουμε ότι έχουμε έναν Πατέρα που μας αγαπά και έχουμε ένα συνάνθρωπο ο οποίος είναι ο αδελφός μας".
ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ
Ελπίδα σωτηρίας είναι η γλυκύτατη Μητέρα του Σωτήρα μας, η Παναγία. Όπως γέννησε τον Σωτήρα μας, μπορεί να «γεννήσει» και την σωτηρία μας. Αφού ο Σωτήρας δια μέσου αυτής ήλθε στη γη, γιατί να μην στέλνει και τη σωτηρία μέσω αυτής; Μεσίτευσε να πάρει ο Θεός Λόγος σάρκα, για να μπορέσει να θυσιαστεί «δι’ ημάς τους ανθρώπους και διά την ημετέραν σωτηρίαν». Αυτή του έδωσε το σώμα και το αίμα, που πρόσφερε θυσία για μας, για τη σωτηρία μας. Έγινε έτσι μεσίτρια της σωτηρίας μας. Όταν σκεπτόμαστε αυτό, θέλοντας και μη, έρχονται στο στόμα μας τα λόγια: «Και σε μεσίτριαν έχω προς τον φιλάνθρωπον Θεόν, μη μου ελέγξη τας πράξεις ενώπιον των αγγέλων. Παρακαλώ σε, Παρθένε, βοήθησαν με έν τάχει».
Αλλ’ ας στρέψουμε καλλίτερα την προσοχή μας στα λόγια ενός μεγάλου πατέρα της Εκκλησίας μας, του αγίου Γερμανού, πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, του ομολογητή. Λέγει ο άγιος Γερμανός: «Χάρις σ’ εσένα, Θεοτόκε, οι εξαιτίας των αμαρτιών τους πτωχοί είδαν τον πλούτο της καλοσύνης του Θεού. Ζήτησαν με τις πρεσβείες σου το έλεός Του και σώθηκαν. Η βοήθειά σου, Παναγία, είναι δυνατή και φέρνει σωτηρία. Η προστασία σου είναι ζωντανή. Οι πρεσβείες σου ζωή. Η σκέπη σου παντοτινή. Κανένας δεν μπορεί να γνωρίσει το Θεό, χωρίς εσένα. Κανένας δεν σώζεται χωρίς τις ικεσίες σου. Κανείς δεν ελεείται δωρεάν, χωρίς τη μεσιτεία σου.
ΜΗΝ ΠΛΗΓΩΝΕΣΑΙ ΑΝ ΔΕ ΣΕ ΑΓΑΠΟΥΝ, ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ!
Η αγάπη είναι το επιστέγασμα και η βάση. Αυτή σκεπάζει όλες τις αρετές. Είναι η ασφάλεια και η σιγουριά ότι πας καλά. Διότι, αν όλα αυτά τα κάνεις χωρίς αγάπη, όπως λέει ο Απόστολος Παύλος, δεν έχει νόημα. Διότι όλα αυτά τα βρίσκεις κι αλλού:σε αρχαίους φιλοσόφους, ρήτορες, ιδρυτές διαφόρων φιλοσοφικών συστημάτων. Είχαν τιθασεύσει, ίσως, το εγώ τους, δεν έπιναν πολύ, δεν έτρωγαν, δεν κοιμούνταν. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είχαν κι αγάπη,
Αγάπη να ΄χεις. Αγάπη να βγάζεις. Αγάπη ν΄αφήσεις. Κι όσοι θα έρχονται έπειτα από χρόνια κοντά στον τάφο σου και θα σε θυμούνται και θα σε φέρνουν στη σκέψη και στο μυαλό τους, θα λένε:"Α, αυτός ο άνθρωπος είχε αγάπη. Είχε καλοσύνη. Σε κανέναν δεν είπε κάτι κακό ούτε κράτησε σε κάποιον κακία. Λόγο για κάποιον δεν είπε. Δεν τον θυμάμαι να κατηγόρησε, να κατέκρινε. Ποτέ. Τα χέρια του, συνέχεια ελεημοσύνες. Το στόμα του έσταζε μέλι. Τα μάτια του, πάντα γεμάτα δάκρυα απ΄ τον πόνο των ανθρώπων. Τα πόδια του πήγαιναν συνέχεια εδώ κι εκεί, σε αρρώστους και βασανισμένους" .
ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ;
Του Μακαριστού Αγιορείτου Μοναχού Μωϋσέως
Η Εκκλησία δεν είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα, αλλά θεοϊδρυτη οικοδομή. Η Εκκλησία δε σώζεται αλλά σώζει όσους θέλουν. Δεν κάνει επίδειξη ισχύος και δυνάμεως. Ανέχεται, υπομένει καλύτερα. Την διώκουν αλλά δεν διώκει.....
Είναι φιλεύσπλαχνη μητέρα και γνωρίζει μόνο να αγαπά. Ο κόσμος δεν γνωρίζει την αξία της γι΄ αυτό αδιαφορεί ή και την κτυπά. Η αγκάλη της Εκκλησίας έχει αίγλη, θέρμη και εύρος. Μέσα της χωρά και αναπαύει όλους τους μετανοημένους.....
Η Εκκλησία ξέρει μόνο να αγαπά. Δεν δυσκολεύεται καθόλου να υποδεχθεί το απομακρυσμένο τέκνο της, αν θελήσει να την πλησιάσει. Δεν το μαλώνει, δεν το επιτιμά, δεν του φωνάζει, δεν το κάνει να περιμένει, το αγκαλιάζει αμέσως, το καταφιλά. Τέτοια Εκκλησία έχουμε, μάνα φιλόστοργη, καταδεκτική. Η Εκκλησία κινείται στον κόσμο αλλά δεν είναι εκ του κόσμου τούτου.......
Κάθε φορά που επιχειρήθηκε να δοθεί στην Εκκλησία κοσμική δύναμη, είχαμε εκτροπή από την αποστολή της και αποτυχία από τον προορισμό της. Η Εκκλησία θα μπορούσαμε να πούμε είναι ένα φαρμακείο, θεραπευτήριο και ησυχαστήριο. Θεωρούν ότι η Εκκλησία είναι υπερβολική, δύσκολη, απαιτητική, απαρχαιωμένη, όλο απαγορεύσεις, δικαιολογεί μόνο τους άλλους......
ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΝΑ ΣΗΚΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΜΑΣ
Ο Κύριος λέει ότι ό καθένας από μας πρέπει να σηκώσει τον δικό του σταυρό. Τι σημαίνει αυτό; Ποιος είναι αυτός ο σταυρός; Για τον καθένα ο σταυρός είναι διαφορετικός και αυστηρά προσωπικός, διότι για τον καθένα ό Θεός έχει ετοιμάσει τον δικό του σταυρό. Έχει μεγάλη σημασία να καταλάβουμε ποιος είναι ο δικός μας σταυρός, να ξέρουμε ότι έχουμε σηκώσει εκείνο ακριβώς τον σταυρό πού μας προτείνει ο Θεός. Είναι πολύ επικίνδυνο να επινοούμε σταυρούς για τον εαυτό μας. Και αυτό δυστυχώς το βλέπουμε συχνά.
Για την πλειοψηφία των ανθρώπων ο Θεός έχει ετοιμάσει τον σταυρό της ζωής μέσα στον κόσμο, τον σταυρό της οικογενειακής και της κοινωνικής ζωής.
Αλλά πολλές φορές άνθρωπος πού αποφάσισε να αρνηθεί τον εαυτό του και να ακολουθήσει στην ζωή του την οδό του Χριστού δεν πετυχαίνει τίποτα επειδή επινοεί για τον εαυτό του σταυρό πού του φαίνεται πιο σωστός. Νομίζει, παραδείγματος χάριν, ότι για να σωθεί πρέπει να γίνει μοναχός ή να πάει στην έρημο.
Αυτόν όμως το δρόμο ο Θεός τον ετοίμασε για πολύ λίγους, οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν σταυρό πού οι ίδιοι ούτε καν τον θεωρούν σταυρό και όταν τον σηκώνουν δεν καταλαβαίνουν ποιο βάρος έχουν στους ώμους τους. Ποιό σταυρό έχουν οι περισσότεροι;
