ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΣΚΕΠΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΙΕΡΟΥΡΓΟΥΝΤΟΣ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΓΚΟΥΛΟΥ ΚΑΙ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΟΥΓΚΑΝΤΑ κ.κ. ΣΙΛΒΕΣΤΡΟΥ
Με βυζαντινή μεγαλοπρέπεια και λαμπρότητα τελέσθηκε σήμερα Θεία Λειτουργία για τον εορτασμό της Αγίας Σκέπης και της Εθνικής μας Εορτής της 28ης Οκτωβρίου, ιερουργούντος του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Γκούλου και Ανατολικής Ουγκάντα κ.κ. Σιλβέστρου, παρουσία των Αντιδημάρχων του Δήμου Δάφνης - Υμηττού, των παραστατών των Δημοτικών Σχολείων και των πιστών ενοριτών μας.
Ο Θεοφιλέστατος στον λόγο του ανέφερε μεταξύ άλλων: "η αγαπημένη Ελλάδα εορτάζει σήμερα την Σκέπη της Παναγίας μας και εορτάζει και εκείνο το περίφημο και ηρωικό Όχι. Το Όχι που ειπώθηκε στους άδικους τότε κατακτητές, ένα Όχι όπου η Ελλάδα δεν είχε μεγάλη στρατιωτική δύναμη αλλά είχε την ευλογία του Θεού και αυτό είναι που κάνει αυτή την χώρα ευλογημένη, η πίστη στο Θεό, η ελπίδα στο Θεό και ο Θεός όταν βλέπει τους ανθρώπους να τον έχουν Πατέρα, να τον αγαπούν και να προστρέχουν σ΄ Αυτόν, τότε Εκείνος φέρνει πολλές ευλογίες στους ανθρώπους. Και συνέχισε: "η πίστη στον Θεο είναι αυτή που μας κρατάει και πρέπει στη πραγματική ζωή μας πολλές φορές να λέμε όχι και αυτό το όχι να το λέμε με πίστη και ελπίδα στο Θεό. Έχοντας τον Θεό μαζί μας έχουμε δύναμη. Να λέμε όχι στην αδικία, όχι στην αμαρτία, όχι στο μίσος, όχι στο φόβο γιατί ακόμα και ο φόβος δείχνει έλλειψη πίστεως".
Μνήμη Ἁγίας Σκέπης τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν Βλαχερνῷ (1 και 28 Οκτωβρίου)
ιαβάζουμε: «Τῇ αὕτῃ ἡμέρᾳ τήν ἀνάμνησιν ποιούμεθα τῆς Ἁγίας Σκέπης τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας ἤτοι τοῦ ἱεροῦ αὐτῆς Μαφορίου, τοῦ ἐν τῷ σορῷ τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῶν Βλαχερνῶν, ὄτε ὁ Ὅσιος Ἀνδρέας ὁ διά Χριστόν σαλός κατεῖδεν ἐφηπλωμένην αὐτήν ἄνωθεν καί πάντας τούς εὐσεβεῖς περισκέπουσαν».
Λόγω τῶν πολλῶν θαυμάτων ἀπό τήν Παναγία, πού ἀνέφεραν οἱ Ἕλληνες στρατιῶτες στόν Ἑλληνοϊταλικό πόλεμο τό 1940, ἡ Ἱερά Συνοδός τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μέ ἀπόφασή της τό 1952, καθιέρωσε νά ἑορτάζεται ἡ Ἅγια Σκέπη τῆς Θεοτόκου ἀντί γιά τήν 1η Ὀκτωβρίου, στίς 28 Ὀκτωβρίου.
Ἡ ἑορτή τῆς Ἅγιας Σκέπης τῆς Θεοτόκου ἡ ὁποία τελοῦνταν ἀπό παλαιοτάτων χρόνων τήν 1η Ὀκτωβρίου, ἦταν ἀνάμνηση τοῦ θαύματος τό ὁποῖο εἶδε ὁ Ὅσιος Ἀνδρέας. Κατά τή διάρκεια μιᾶς ἀγρυπνίας στό παρεκκλήσι τῆς «Ἅγιας Σοροῦ» τοῦ ναοῦ τῶν Βλαχερνῶν στήν Κωνσταντινούπολη, ὁ Ὅσιος Ἀνδρέας εἶδε τήν Θεοτόκο νά προχωράει ἀπό τίς βασιλικές πύλες πρός τό θυσιαστήριο ἀνάμεσα σέ λευκοφόρους ἅγιους, ἀπό τούς ὁποίους ξεχώριζαν ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος καί ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος. Ὅταν ἔφθασε στό θυσιαστήριο γονάτισε καί προσευχόταν γιά πολλή ὥρα, κλαίγοντας καί παρακάλωντας τόν Υἱό της γιά τήν σωτήρια τοῦ κόσμου. Ὅταν ὁλοκλήρωσε τήν δέησή της, ἔβγαλε ἀπό τό κεφάλι της τό ἀστραφτερό μαφόριο, πού φοροῦσε καί μέ μία κινήση τό ἅπλωσε σάν σκεπή ἐπάνω ἀπό τό ἐκκλησίασμα. Ἔτσι ἁπλωμένο τό ἔβλεπε γιά ἀρκετή ὥρα ὁ Ὅσιος Ἀνδρέας μαζί μέ τόν Ἐπιφανιο, πού τόν συνόδευε. Ὅσο φαινόταν ἐκεῖ ἡ Θεοτόκος, φαινόταν καί ἡ ἱερή ἐσθήτα νά σκορπίζει τή Χάρη της. Ὅταν ἐκείνη ἄρχισε νά ἀνεβαίνει πρός τόν οὐρανό, ἄρχισε καί ἡ Θεία Σκέπη νά συστέλλεται καί σιγά – σιγά νά χάνεται. Τό ἱερό αὐτό μαφόριο πού φυλασσόταν ἐκεῖ συμβόλιζε τήν Χάρη καί τήν προστασία πού παρέχει ἡ Παναγία στούς πιστούς.
Ἅγιοι Τερέντιος καὶ Νεονίλλη καὶ τὰ τέκνα αὐτῶν (28 Οκτωβρίου)
ταν μία πραγματική «κατ’ οἶκον ἐκκλησία». Οἰκογένεια ἀληθινά χριστιανική, μέ μιά ψυχή, μέ μιά καρδιά καί τό ἴδιο φρόνημα.
Ὅταν ἄρχισε ὁ διωγμός κατά τῶν χριστιανῶν, εἰδοποίησαν τούς δυό συζύγους ὅτι κινδυνεύουν νά συλληφθοῦν. Τότε ὁ Τερέντιος καί ἡ Νεονίλλη ἀναρωτήθηκαν νά φύγουν μακριά, προκειμένου νά προστατέψουν τά παιδιά τους ἢ νά μείνουν καί νά περιμένουν μέ γενναιότητα ὁποιοδήποτε μαρτύριο;
Οἱ πέντε γιοί καί οἱ δύο θυγατέρες τους, ἔδωσαν ἀποφασιστική ἀπάντηση. Γιατί νά φύγουν; Ὁ διωγμός εἶχε ἐξαπλωθεῖ παντοῦ. Ἔπειτα, ἡ ἀναχώρησή τους θά ἐνέσπειρε τόν πανικό στούς ἐκεῖ χριστιανούς. Καί τό σπουδαιότερο, ἡ Ἐκκλησία δέν ἐνισχύεται ἀπό φυγάδες, ἀλλά ἀπό μάρτυρες καί ἀθλητές.
Ἔτσι, ὅλη ἡ οἰκογένεια ἀποφάσισε νά μείνει σταθερή στήν ἀπόφασή της. Καί ὅλοι μαζί, ἀφοῦ ὁμολόγησαν τόν Χριστό, πέθαναν μέ ἀποκεφαλισμό.
Ἅγιοι Ἀγγελῆς, Μανουῆλ, Γεώργιος καὶ Νικόλαος οἱ Νεομάρτυρες ἐκ Μελάμπων Κρήτης (28 Οκτωβρίου)
λοι γεννήθηκαν στό χωριό Μέλαμπες Ρεθύμνου Κρήτης, ἀπό γονεῖς εὐσεβεῖς χριστιανούς.
Ὁ Ἀγγελῆς καί ὁ Μανουῆλ ἦταν γνήσια ἀδέλφια, γιοί τοῦ Ἰωάννη Ρετζέπη. Ὁ Γεώργιος ἦταν γιός τοῦ Κωνσταντίνου Ρετζέπη. Ὁ Νικόλαος ἦταν γιός κάποιου ἄλλου, Ἰωάννη Ρετζέπη.
Ὅλοι δηλαδή ἦταν ἀπό τήν ἴδια οἰκογένεια, πλούσιοι, διακεκριμένοι γιά τήν ἀνδρεία τους, ἔγγαμοι μέ παιδιά καί ἀπολάμβαναν ὅλα τά προνόμια τῶν Μωαμεθανῶν, διότι ὑποκρίνονταν τούς Τούρκους.
Τό 1821 ὅμως, συντάχθηκαν μέ τούς χριστιανούς καί πολέμησαν γενναία γιά τήν ἐλευθερία τῆς πατρίδας. Ὅταν ἐπέστρεψαν στή γενέτειρά τους καί πῆγαν νά πληρώσουν τούς καθιερωμένους φόρους στούς ἐντεταλμένους Τούρκους, τούς κατάγγειλαν σάν ἀποστάτες τοῦ Μουσουλμανισμοῦ στόν Μεχμέτ Πασᾶ τοῦ Ρεθύμνου.
Συλλήφθηκαν καί ὁδηγήθηκαν δεμένοι στήν πόλη αὐτή. Ἐπειδή ὅμως δέν ὑπέκυψαν στίς κολακεῖες τῶν τυράννων καί ἔμειναν σταθεροί στήν πίστη τους, βασανίστηκαν μέ τόν πιό φρικτό τρόπο.
Τελικά στίς 28 Ὀκτωβρίου 1824 τούς ἀποκεφάλισαν μπροστά στήν «Μεγάλη Πόρτα» τοῦ Ρεθύμνου. Οἱ τρεῖς κάρες ἀπ’ αὐτούς τούς Νεομάρτυρες, φυλάσσονται στόν Ναό τῶν τεσσάρων μαρτύρων στό Ρέθυμνο.
Ὅσιος Στέφανος ὁ Σαββαΐτης (28 Οκτωβρίου)
όγιος μοναχός ὁ Ὅσιος Στέφανος στήν Λαύρα τοῦ Ἁγίου Σάββα, ἔζησε τόν 8ο αἰῶνα μ.Χ. Ἡ ἀσκητική του ζωή, συνοδευόταν ἀπό μεγάλη ἀγάπη στήν μελέτη καί ἀπό τήν ἀξιόλογη ἐπιδεξιότητα τῆς ἱερῆς ποίησης. Ἀγαποῦσε τούς ἀγῶνες γιά τήν ὀρθόδοξη ἀλήθεια, καί πρόθυμα μετεῖχε στόν πόλεμο κατά τῶν αἱρέσεων.
Συχνά ἀπέφευγε κάθε λογής ἀνθρώπινης ἐπικοινωνίας καί ζοῦσε ἐντελῶς μόνος σέ διάφορα ἐρημικά μέρη. Ἐκεῖ ἀγαποῦσε νά παρατηρεῖ τή φύση καί νά μεταρσιώνεται μέ τήν προσευχή. Ἐπίσης χάϊδευε τά ἐλάφια, πού τόν πλησίαζαν συναισθανόμενα καί αὐτά τήν ἀγαθότητα καί τήν παιδική ἀφέλεια τῆς ψυχῆς του.
Τέλος ὁ ἐρημοπολίτης Στέφανος ὁ Σαββαΐτης, βάσταξε καί τά βάρη τοῦ ἐπισκόπου, μετά ἀπό ἐπίμονες παρακλήσεις.
Πέθανε διδάσκοντας καί οἰκοδομώντας τόν λαό μέ τό χρηστό, ἄμεμπτο καί φιλάνθρωπο παράδειγμά του.
Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΥΨΩΣΙΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΣΤΟ ΝΑΟ ΜΑΣ
"Σταυρός ο φύλαξ της οικουμένης,
Σταυρός η ωραιότης της Εκκλησίας
Σταυρός βασιλέων το κραταίωμα,
Σταυρός πιστών το στήριγμα
Σταυρός αγγέλων η δόξα
και των δαιμόνων το τραύμα"
Με μεγαλοπρέπεια και ευλάβεια εορτάσθηκε σήμερα η Παγκόσμιος Ύψωσις του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού στο Ναό μας, παρουσία του Δημάρχου Δήμου Δάφνης-Υμηττού κ. Αναστασίου Μπινίσκου, των Αντιδημάρχων και των ενοριτών οι οποίοι προσήλθαν για να συνεορτάσουν την μεγάλη εορτή της Ορθοδοξίας μας.
ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ
Με λαμπρότητα και βυζαντινή μεγαλοπρέπεια τελέσθηκε στο Ναό μας η Θεία Λειτουργία της Αποδόσεως της Εορτής του Πάσχα, παρουσία του Δημάρχου Δήμου Δάφνης - Υμηττού κ. Αναστασίου Μπινίσκου, του Δημοτικού Συμβουλίου και πλήθους ενοριτών, οι οποίοι προσήλθαν με εμφανή συγκίνηση, να εορτάσουν το κοσμοσωτήριο γεγονός της Αναστάσεως, μιας και την φετινή χρονιά λόγω της πανδημίας δεν εορτάσθηκε η Εορτή των Εορτών.
Η Θεία Λειτουργία της Αποδόσεως είναι πανομοιότυπη με την Θεία Λειτουργία της Αναστάσεως η οποία λόγω των συνθηκών δεν τελέσθηκε, και τη σημερινή ημέρα οι πιστοί έλαβαν το Άγιο Φως και άκουσαν τον κατηχητικό λόγο του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου " Ανέστη Χριστός και πεπτώκασι δαίμονες! Ανέστη Χριστός και χαίρουσιν άγγελοι! Ανέστη Χριστός και ζωή πολιτεύεται! Ανέστη Χριστός και νεκρός ουδείς επί μνήματος"!!!
ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ ΣΤΟ ΝΑΟ ΜΑΣ
Κυριακή του Παραλύτου σήμερα και πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία, αν και διανύουμε μια δύσκολη εποχή λόγω της επιδημίας του κορωνοϊού, η 1η προγραμματισμένη Αιμοδοσία του έτους στο Κέντρο Ενοριακής Αγάπης ¨Καταφυγή" .
Η Αιμοδοσία είναι μία πράξη αγάπης γιατί το αίμα ούτε παράγεται, ούτε αγοράζεται, παρά μόνο χαρίζεται. Ο Κύριός μας στην επίγεια ζωή Του μας είπε " αμήν λέγω υμίν, εφ΄όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων Εμοί εποιήσατε". Και αυτό έκαναν πράξη οι ενορίτες μας και όχι μόνο, αποδεικνύοντας πόση αγάπη έχουν για τον καρκινοπαθή, για τον ασθενή με μεσογειακή αναιμία, για τον τραυματία της ασφάλτου, γι΄αυτόν που έχει ανάγκη το αίμα για να ζήσει, διαθέτοντας δέκα λεπτά από τον χρόνο του.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ ΙΕΡΟΥΡΓΟΥΝΤΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΦΙΛΕΣΤΑΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΒΥΔΟΥ κ.κ. ΚΥΡΙΛΛΟΥ
Κυριακή του Ασώτου σήμερα και τελέσθηκε στο Ναό μας η Θεία Λειτουργία ιερουργούντος του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Αβύδου κ.κ. Κυρίλλου παρουσία των Ιερέων του Ναού μας και των ενοριτών.
Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος στον θείο λόγο του ανέλυσε με γλαφυρότητα την παραβολή του Ασώτου υιού και τόνισε μεταξύ άλλων: " έχουμε ένα Θεό Πατέρα ο οποίος αγαπά το πλάσμα Του, αγαπά το δημιούργημά Του και περιμένει με υπομονή την επιστροφή. Ο Πατέρας αγαπά και τον μεγαλύτερο γιο και τον μικρότερο. Ο καθένας όμως απέναντι στον Πατέρα τοποθετείται διαφορετικά. Αυτό είναι και η κρίση. Κάποιοι θα χαίρονται και θα ευφραίνονται με την αγάπη του Θεού και για κάποιους η αγάπη του Θεού θα τους τυφλώνει, θα τους απονεκρώνει και δεν θα μπορούν να απαλλαγούν από το πάθος. Ο Θεός αγαπά, και στα προβλήματα τα σημερινά τα οποία είναι προσωπικά του καθενός μας, αλλά και τα ευρύτερα, τα κοινωνικά μπορούμε να ελπίζουμε, αν καταλάβουμε ότι υπάρχει σ΄αυτόν τον κόσμο ένας Πατέρας που αγαπά, υπάρχει γι΄αυτόν τον κόσμο ένας Πατέρας που αγαπά, ότι ο κόσμος αυτός θα είναι κατοικήσιμος αν καταλάβουμε ότι έχουμε έναν Πατέρα που μας αγαπά και έχουμε ένα συνάνθρωπο ο οποίος είναι ο αδελφός μας".
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΣΤΟ ΝΑΟ ΜΑΣ
Πρώτη Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, Κυριακή της Ορθοδοξίας και τελέσθηκε στο Ναό μας με μεγάλη κατάνυξη η Θεία Λειτουργία, παρουσία των Ιερέων και των πιστών ενοριτών οι οποίοι προσήλθαν κρατώντας στα χέρια του ο κάθε ένας την Εικόνα που ευλαβείται.
Ο προϊστάμενος του Ναού π. Μάξιμος στον λόγο του τόνισε την μεγάλη σημασία της Αναστήλωσης των Ιερών Εικόνων που εορτάζει σήμερα η Εκκλησία μας, καθώς επίσης τις θυσίες και τους αγώνες που έδωσαν οι Άγιοι και οι Μάρτυρες, που είχαν πίστη Χριστού για να μπορούμε εμείς σήμερα ελεύθεροι να πιστεύουμε και να προσερχόμαστε στις Εκκλησίες μας.
Και τελειώνοντας τόνισε: " αυτό είναι η ορθοδοξία μας, η πίστη μας. Είναι το ξεκάθαρο νερό, η καταγάλανη θάλασσα, η ουράνια αύρα που προσφέρει ο Κύριός μας και που ακολούθησαν οι Άγιοι και οι Μάρτυρες δίνοντας την ζωή τους και καλούμαστε και εμείς να βαδίσουμε τον δικό τους δρόμο και να έχουμε την σταθερότητα της πίστης τους και εάν χρειαστεί να θυσιαζόμαστε από αγάπη προς τον Κύριο".
ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ;
Του Μακαριστού Αγιορείτου Μοναχού Μωϋσέως
Η Εκκλησία δεν είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα, αλλά θεοϊδρυτη οικοδομή. Η Εκκλησία δε σώζεται αλλά σώζει όσους θέλουν. Δεν κάνει επίδειξη ισχύος και δυνάμεως. Ανέχεται, υπομένει καλύτερα. Την διώκουν αλλά δεν διώκει.....
Είναι φιλεύσπλαχνη μητέρα και γνωρίζει μόνο να αγαπά. Ο κόσμος δεν γνωρίζει την αξία της γι΄ αυτό αδιαφορεί ή και την κτυπά. Η αγκάλη της Εκκλησίας έχει αίγλη, θέρμη και εύρος. Μέσα της χωρά και αναπαύει όλους τους μετανοημένους.....
Η Εκκλησία ξέρει μόνο να αγαπά. Δεν δυσκολεύεται καθόλου να υποδεχθεί το απομακρυσμένο τέκνο της, αν θελήσει να την πλησιάσει. Δεν το μαλώνει, δεν το επιτιμά, δεν του φωνάζει, δεν το κάνει να περιμένει, το αγκαλιάζει αμέσως, το καταφιλά. Τέτοια Εκκλησία έχουμε, μάνα φιλόστοργη, καταδεκτική. Η Εκκλησία κινείται στον κόσμο αλλά δεν είναι εκ του κόσμου τούτου.......
Κάθε φορά που επιχειρήθηκε να δοθεί στην Εκκλησία κοσμική δύναμη, είχαμε εκτροπή από την αποστολή της και αποτυχία από τον προορισμό της. Η Εκκλησία θα μπορούσαμε να πούμε είναι ένα φαρμακείο, θεραπευτήριο και ησυχαστήριο. Θεωρούν ότι η Εκκλησία είναι υπερβολική, δύσκολη, απαιτητική, απαρχαιωμένη, όλο απαγορεύσεις, δικαιολογεί μόνο τους άλλους......
ΜΑΚΑΡΙΟΣ ΟΣΤΙΣ ΤΑΠΕΙΝΩΣΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟΝ ΤΟΥ ΩΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙΟΝ
Σας έστειλα μια επιστολή, όπου έγραφα ολίγα περί παραδείσου. Πιστεύω πως θα χαρήκατε. Αχ, και που να βλέπατε ολίγον από τον παράδεισο! Και να ακούγατε και κάτι από ό,τι ψάλλουν οι γλυκείς άγγελοι, που λάμπουν από φως ουράνιον και ευωδιάζουν παραδεισένια! Αχ, τι ομορφιά και τι κάλλος! Δυστυχώς ημείς έχομεν μεσάνυκτα από όλα αυτά. Εκεί λάμπουν όλα από ευτυχία χωρίς μέτρον. Και ο θρόνος του Χριστού τι σου λέγει! Κάθεται ο Δεσπότης Χριστός επί θρόνου και από το φως Του δεν ημπορεί κανείς να διακρίνει το ιερον και γλυκύτατον πρόσωπόν Του. Α! τι γλύκα και τι ομορφία! Τι ωραιότερον τούτου! Αυτός είναι ο πραγματικός παράδεισος, η θεωρία του προσώπου του Ιησού μας! Δόξα, Κύριε, τω Σταυρώ σου και τη Αναστάσει σου. Ω βάθος σοφίας Θεού! Ω μυστήρια της τρισηλίου Θεότητος! Μακάριος όστις ταπεινώση τον εαυτόν του ως το παιδίον υπακούων εν ακακία ψυχής εις όλα τα προστασσόμενα δι' αγάπην Θεού! Και αλλοίμονον εις εκείνον ο οποίος θα κρατήση τον εγωισμό του, ως εγώ, οποίων θείων δωρεών θα στερήση τον εαυτόν Του!
