Ἅγιος Νικηφόρος ὁ Ὁμολογητής Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (2 Ιουνίου)
Ἅγιος Νικηφόρος, ὁ Ὁμολογητής, γεννήθηκε στήν Κωνσταντινούπολη, τό 758 μ.Χ., ἀπό περιφανεῖς καί εὐσεβεῖς γονεῖς, τό βασιλικό γραμματέα καί νοτάριο Θεόδωρο καί τήν Εἰρήνη. Ὁ πατέρας του ἐξορίσθηκε ἀπό τόν αὐτοκράτορα Κωνσταντίνο Ε’ τόν Κοπρώνυμο (741 – 775 μ.Χ.) στά Μύλασσα τῆς Καρίας καί μετά στή Νίκαια, ὅπου μετά ἑξαετία ἀπέθανε, διότι ἦταν ὑπέρμαχος τῶν ἱερῶν εἰκόνων.
Ὁ Νικηφόρος εἶχε καλή ἐκπαίδευση καί ἐχρημάτισε βασιλικός γραμματέας, ἀλλά ἐπειδή εἶχε κλίση στή μοναχική πολιτεία, ἐκάρη μοναχός καί ἀποσύρθηκε σέ κάποιο λόφο ἀπέναντι τοῦ Θρακικοῦ Βοσπόρου, ὅπου μαζί μέ ἄλλους μοναχούς διήνυε τήν ὁδό τῆς ἀσκήσεως.
Γενόμενος γνωστός γιά τίς ἀρετές του στήν Κωνσταντινούπολη, προσκλήθηκε καί ἀνέλαβε τή διεύθυνση κάποιου πτωχοκομείου τῆς πόλεως. Ὅταν ἐκοιμήθηκε ὁ Ἅγιος Ταράσιος († 25 Φεβρουαρίου), ὑπό τοῦ αὐτοκράτορος Νικηφόρου Α’ τοῦ Λογοθέτου (803 – 811 μ.Χ.), μέ τήν ψῆφο τοῦ κλήρου καί τοῦ λαοῦ, ἐξελέγη, στίς 5 Ἀπριλίου 806 μ.Χ., Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως καί ἐχειροτονήθηκε στίς 12 τοῦ ἰδίου μηνός κατά τήν ἡμέρα τοῦ Ἁγίου Πάσχα.
Ἅγιος Δημήτριος ὁ Νεομάρτυρας ὁ ἐκ Φιλαδελφείας (2 Ιουνίου)
Ἅγιος Νεομάρτυς Δημήτριος καταγόταν ἀπό τή Φιλαδέλφεια τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καί ἦταν υἱός κάποιου ἱερέως, πού ὀνομαζόταν Δούκας. Μετά τό θάνατο τοῦ πατρός του, σέ ἡλικία δέκα τριῶν ἐτῶν, παρασύρθηκε ἀπό τίς δελεαστικές ὑποσχέσεις τῶν Τούρκων, καί, ἀφοῦ ἀξόμωσε, ἀσπάσθηκε τό Μωαμεθανισμό. Ὑποστηριχθείς δέ ὑπό τῶν νέων ὁμόθρήσκων του, τόσο προόδευσε, ὥστε συγκαταλεγόταν μεταξύ τῶν πρώτων τῆς πόλεως, σέ πλοῦτο καί ἀνδρεία. Ὅταν ὅμως ἔφθασε σέ ἡλικία εἴκοσι πέντε ἐτῶν, ἄρχισαν νά γεννιοῦνται στήν καρδιά του τύψεις, πόθος δέ τόν κατέλαβε νά ἐπανέλθει στήν πατρώα Χριστιανική πίστη. Κατόπιν τούτου μετέβη στόν ἡγεμόνα τῆς Φιλαδελφείας καί μέ πνευματική ἀνδρεία ἐδήλωσε σέ αὐτόν ὅτι μετά βδελυγμίας ἀπεκήρυσσε τό Μωαμεθανισμό καί ὅτι ἐπανερχόταν στή Χριστιανική πίστη, τήν ὁποία, παρασυρθείς, εἶχε ἀπαρνηθεῖ. Ὁ ἡγεμόνας, ἀφοῦ μάταια προσπάθησε νά μεταπείσει τόν Δημήτριο, διέταξε τή σκληρή μαστίγωση αὐτοῦ καί τόν ἐγκλεισμό του στή φυλακή. Κατά τή διάρκεια τῆς φυλακίσεως τοῦ Δημητρίου, κατεβλήθησαν μεγάλες προσπάθειες ἀπό σημαίνοντες Τούρκους, γιά νά συγκρατήσουν αὐτόν στή θρησκεία τους, πλήν ὅμως ὅλες προσέκρουσαν στήν κατηγορηματική ἄρνηση τοῦ Νεομάρτυρος, ὁ ὁποῖος παρέμενε ἀκλόνητος στήν ἀπόφασή του. Πρό τῆς ἐπιμονῆς του αὐτῆς, ὁ ἡγεμόνας διέταξε, τό 1657, τή θανάτωσή του. Παραλαβόντες τόν Δημήτριο οἱ δήμιοι καί ὁ ὄχλος τόν ὁδήγησαν στόν τόπο τῆς ἐκτελέσεως, ὅπου, ἀφοῦ κατέσφαξαν καί κατατεμάχισαν αὐτόν διά μαχαιρῶν, τόν ἔριξαν ἐπί τῆς πυρᾶς. Περιεβλήθη ἔτσι τόν ἀμαράντινο στέφανο τοῦ μαρτυρίου.Ἅγιος Κωνσταντίνος ὁ Νεομάρτυρας ὁ ἐξ Ἀγαρηνῶν (2 Ιουνίου)
Ἅγιος Νεομάρτυς Κωνσταντίνος ἐγεννήθηκε στό χωριό Ψιλομέτωπο τῆς Λέσβου ἀπό πατέρα Μωαμεθανό καί μητέρα Χριστιανή, ἡ ὁποία καί ἐγαλούχησε αὐτόν μέ τά νάματα τῆς Χριστιανικῆς πίστεως. Μετά τόν θάνατο τοῦ πατέρα του, ἐγκατέλειψε τήν πατρίδα του καί ἀφοῦ μετέβη στή Σκήτη τῶν Καυσοκαλυβίων τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἐβαπτίσθηκε καί ἔλαβε τό Χριστιανικό ὄνομα Κωνσταντίνος. Ἐπισκεφθείς κάποτε τή Σκήτη τοῦ Ἁγίου Προδρόμου καί ἀσπασθείς τά ἱερά λείψανα τῶν Νεομαρτύρων, πού ἐφυλάσσονταν ἐκεῖ, τόσο ἐπηρεάσθηκε, ὥστε ἀμέσως τοῦ ἐγεννήθηκε ὁ πόθος νά μαρτυρήσει ὑπέρ τοῦ Χριστοῦ.
Ἅγιος Ἔρασμος ὁ Ἱερομάρτυρας καὶ οἱ σὺν αὐτῷ μαρτυρήσαντες (2 Ιουνίου)
Ἅγιος Ἱερομάρτυς Ἔρασμος ἔζησε κατά τούς χρόνους τῶν αὐτοκρατόρων Διοκλητιανοῦ (284 – 305 μ.Χ.) καί Μαξιμιανοῦ (285 – 305 μ.Χ.) καί καταγόταν ἀπό τήν Ἀντιόχεια τῆς Συρίας.
Ἀπό μικρή ἡλικία ἀγάπησε τήν ἄσκηση καί τή μοναχική πολιτεία καί ἀργότερα ἐξελέγη Ἐπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Ἀπό ἀποστολικό ζῆλο κινούμενος περιερχόταν διάφορα μέρη καί ἐκήρυττε τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ τελώντας πλῆθος θαυμάτων καί προσελκύοντας πολλούς εἰδωλολάτρες στήν ἀληθινή πίστη. Ἐκήρυξε στή Θράκη, τή Μακεδονία καί στήν πόλη τῶν Λυχνιδῶν τῆς Ἀχρίδος. Γιά τήν ἀποστολική δράση αὐτοῦ καταγγέλθηκε στόν αὐτοκράτορα Μαξιμιανό, πού διέτριβε στήν Ἑρμούπολη τοῦ Ἰλλυρικοῦ, καί ἀρνηθείς νά θυσιάσει στά εἴδωλα ἐβασανίσθηκε καί ἐκλείσθηκε στή φυλακή. Ὅταν ὁ αὐτοκράτορας ἐκάλεσε καί πάλι τόν Ἅγιο Ἔρασμο ἐνώπιόν του, τόν ἐρώτησε ποιός εἶναι ὁ Θεός του καί γιατί Τόν προσκυνᾶ. Ἀλλά ἐπειδή ὁ Ἅγιος ἐσιωποῦσε, ὁ τύραννος ὀργίσθηκε καί διέταξε νά τόν κτυπήσουν. Ὁ Ἅγιος ἐρώτησε τό βασιλέα, γιατί τόν κτυποῦν. Ὁ τύραννος τοῦ ἀποκρίθηκε ὅτι τόν ἐκτύπησε, γιατί δέν θυσιάζει στούς θεούς. Τότε ὁ Ἅγιος ἐζήτησε νά τοῦ δείξει ὁ βασιλέας ποιούς θεούς νά προσκυνήσει. Ἐκεῖνος τότε ἐνόμισε ὅτι ὁ Ἅγιος ἤθελε νά θυσιάσει στά εἴδωλα καί τόν ὁδήγησε στό ναό τοῦ Δία δείχνοντάς του τό εἴδωλό του, τό ὁποῖο ἦταν χάλκινο, δώδεκα μέτρα ὕψος καί ἕξι μέτρα πλάτος.
ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ
Με λαμπρότητα και βυζαντινή μεγαλοπρέπεια τελέσθηκε στο Ναό μας η Θεία Λειτουργία της Αποδόσεως της Εορτής του Πάσχα, παρουσία του Δημάρχου Δήμου Δάφνης - Υμηττού κ. Αναστασίου Μπινίσκου, του Δημοτικού Συμβουλίου και πλήθους ενοριτών, οι οποίοι προσήλθαν με εμφανή συγκίνηση, να εορτάσουν το κοσμοσωτήριο γεγονός της Αναστάσεως, μιας και την φετινή χρονιά λόγω της πανδημίας δεν εορτάσθηκε η Εορτή των Εορτών.
Η Θεία Λειτουργία της Αποδόσεως είναι πανομοιότυπη με την Θεία Λειτουργία της Αναστάσεως η οποία λόγω των συνθηκών δεν τελέσθηκε, και τη σημερινή ημέρα οι πιστοί έλαβαν το Άγιο Φως και άκουσαν τον κατηχητικό λόγο του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου " Ανέστη Χριστός και πεπτώκασι δαίμονες! Ανέστη Χριστός και χαίρουσιν άγγελοι! Ανέστη Χριστός και ζωή πολιτεύεται! Ανέστη Χριστός και νεκρός ουδείς επί μνήματος"!!!
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ ΙΕΡΟΥΡΓΟΥΝΤΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΦΙΛΕΣΤΑΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΒΥΔΟΥ κ.κ. ΚΥΡΙΛΛΟΥ
Κυριακή του Ασώτου σήμερα και τελέσθηκε στο Ναό μας η Θεία Λειτουργία ιερουργούντος του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Αβύδου κ.κ. Κυρίλλου παρουσία των Ιερέων του Ναού μας και των ενοριτών.
Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος στον θείο λόγο του ανέλυσε με γλαφυρότητα την παραβολή του Ασώτου υιού και τόνισε μεταξύ άλλων: " έχουμε ένα Θεό Πατέρα ο οποίος αγαπά το πλάσμα Του, αγαπά το δημιούργημά Του και περιμένει με υπομονή την επιστροφή. Ο Πατέρας αγαπά και τον μεγαλύτερο γιο και τον μικρότερο. Ο καθένας όμως απέναντι στον Πατέρα τοποθετείται διαφορετικά. Αυτό είναι και η κρίση. Κάποιοι θα χαίρονται και θα ευφραίνονται με την αγάπη του Θεού και για κάποιους η αγάπη του Θεού θα τους τυφλώνει, θα τους απονεκρώνει και δεν θα μπορούν να απαλλαγούν από το πάθος. Ο Θεός αγαπά, και στα προβλήματα τα σημερινά τα οποία είναι προσωπικά του καθενός μας, αλλά και τα ευρύτερα, τα κοινωνικά μπορούμε να ελπίζουμε, αν καταλάβουμε ότι υπάρχει σ΄αυτόν τον κόσμο ένας Πατέρας που αγαπά, υπάρχει γι΄αυτόν τον κόσμο ένας Πατέρας που αγαπά, ότι ο κόσμος αυτός θα είναι κατοικήσιμος αν καταλάβουμε ότι έχουμε έναν Πατέρα που μας αγαπά και έχουμε ένα συνάνθρωπο ο οποίος είναι ο αδελφός μας".
ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ ΣΤΟ ΝΑΟ ΜΑΣ
Κυριακή του Παραλύτου σήμερα και πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία, αν και διανύουμε μια δύσκολη εποχή λόγω της επιδημίας του κορωνοϊού, η 1η προγραμματισμένη Αιμοδοσία του έτους στο Κέντρο Ενοριακής Αγάπης ¨Καταφυγή" .
Η Αιμοδοσία είναι μία πράξη αγάπης γιατί το αίμα ούτε παράγεται, ούτε αγοράζεται, παρά μόνο χαρίζεται. Ο Κύριός μας στην επίγεια ζωή Του μας είπε " αμήν λέγω υμίν, εφ΄όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων Εμοί εποιήσατε". Και αυτό έκαναν πράξη οι ενορίτες μας και όχι μόνο, αποδεικνύοντας πόση αγάπη έχουν για τον καρκινοπαθή, για τον ασθενή με μεσογειακή αναιμία, για τον τραυματία της ασφάλτου, γι΄αυτόν που έχει ανάγκη το αίμα για να ζήσει, διαθέτοντας δέκα λεπτά από τον χρόνο του.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΣΤΟ ΝΑΟ ΜΑΣ
Πρώτη Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, Κυριακή της Ορθοδοξίας και τελέσθηκε στο Ναό μας με μεγάλη κατάνυξη η Θεία Λειτουργία, παρουσία των Ιερέων και των πιστών ενοριτών οι οποίοι προσήλθαν κρατώντας στα χέρια του ο κάθε ένας την Εικόνα που ευλαβείται.
Ο προϊστάμενος του Ναού π. Μάξιμος στον λόγο του τόνισε την μεγάλη σημασία της Αναστήλωσης των Ιερών Εικόνων που εορτάζει σήμερα η Εκκλησία μας, καθώς επίσης τις θυσίες και τους αγώνες που έδωσαν οι Άγιοι και οι Μάρτυρες, που είχαν πίστη Χριστού για να μπορούμε εμείς σήμερα ελεύθεροι να πιστεύουμε και να προσερχόμαστε στις Εκκλησίες μας.
Και τελειώνοντας τόνισε: " αυτό είναι η ορθοδοξία μας, η πίστη μας. Είναι το ξεκάθαρο νερό, η καταγάλανη θάλασσα, η ουράνια αύρα που προσφέρει ο Κύριός μας και που ακολούθησαν οι Άγιοι και οι Μάρτυρες δίνοντας την ζωή τους και καλούμαστε και εμείς να βαδίσουμε τον δικό τους δρόμο και να έχουμε την σταθερότητα της πίστης τους και εάν χρειαστεί να θυσιαζόμαστε από αγάπη προς τον Κύριο".
ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ
Ελπίδα σωτηρίας είναι η γλυκύτατη Μητέρα του Σωτήρα μας, η Παναγία. Όπως γέννησε τον Σωτήρα μας, μπορεί να «γεννήσει» και την σωτηρία μας. Αφού ο Σωτήρας δια μέσου αυτής ήλθε στη γη, γιατί να μην στέλνει και τη σωτηρία μέσω αυτής; Μεσίτευσε να πάρει ο Θεός Λόγος σάρκα, για να μπορέσει να θυσιαστεί «δι’ ημάς τους ανθρώπους και διά την ημετέραν σωτηρίαν». Αυτή του έδωσε το σώμα και το αίμα, που πρόσφερε θυσία για μας, για τη σωτηρία μας. Έγινε έτσι μεσίτρια της σωτηρίας μας. Όταν σκεπτόμαστε αυτό, θέλοντας και μη, έρχονται στο στόμα μας τα λόγια: «Και σε μεσίτριαν έχω προς τον φιλάνθρωπον Θεόν, μη μου ελέγξη τας πράξεις ενώπιον των αγγέλων. Παρακαλώ σε, Παρθένε, βοήθησαν με έν τάχει».
Αλλ’ ας στρέψουμε καλλίτερα την προσοχή μας στα λόγια ενός μεγάλου πατέρα της Εκκλησίας μας, του αγίου Γερμανού, πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, του ομολογητή. Λέγει ο άγιος Γερμανός: «Χάρις σ’ εσένα, Θεοτόκε, οι εξαιτίας των αμαρτιών τους πτωχοί είδαν τον πλούτο της καλοσύνης του Θεού. Ζήτησαν με τις πρεσβείες σου το έλεός Του και σώθηκαν. Η βοήθειά σου, Παναγία, είναι δυνατή και φέρνει σωτηρία. Η προστασία σου είναι ζωντανή. Οι πρεσβείες σου ζωή. Η σκέπη σου παντοτινή. Κανένας δεν μπορεί να γνωρίσει το Θεό, χωρίς εσένα. Κανένας δεν σώζεται χωρίς τις ικεσίες σου. Κανείς δεν ελεείται δωρεάν, χωρίς τη μεσιτεία σου.
ΜΗΝ ΠΛΗΓΩΝΕΣΑΙ ΑΝ ΔΕ ΣΕ ΑΓΑΠΟΥΝ, ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ!
Η αγάπη είναι το επιστέγασμα και η βάση. Αυτή σκεπάζει όλες τις αρετές. Είναι η ασφάλεια και η σιγουριά ότι πας καλά. Διότι, αν όλα αυτά τα κάνεις χωρίς αγάπη, όπως λέει ο Απόστολος Παύλος, δεν έχει νόημα. Διότι όλα αυτά τα βρίσκεις κι αλλού:σε αρχαίους φιλοσόφους, ρήτορες, ιδρυτές διαφόρων φιλοσοφικών συστημάτων. Είχαν τιθασεύσει, ίσως, το εγώ τους, δεν έπιναν πολύ, δεν έτρωγαν, δεν κοιμούνταν. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είχαν κι αγάπη,
Αγάπη να ΄χεις. Αγάπη να βγάζεις. Αγάπη ν΄αφήσεις. Κι όσοι θα έρχονται έπειτα από χρόνια κοντά στον τάφο σου και θα σε θυμούνται και θα σε φέρνουν στη σκέψη και στο μυαλό τους, θα λένε:"Α, αυτός ο άνθρωπος είχε αγάπη. Είχε καλοσύνη. Σε κανέναν δεν είπε κάτι κακό ούτε κράτησε σε κάποιον κακία. Λόγο για κάποιον δεν είπε. Δεν τον θυμάμαι να κατηγόρησε, να κατέκρινε. Ποτέ. Τα χέρια του, συνέχεια ελεημοσύνες. Το στόμα του έσταζε μέλι. Τα μάτια του, πάντα γεμάτα δάκρυα απ΄ τον πόνο των ανθρώπων. Τα πόδια του πήγαιναν συνέχεια εδώ κι εκεί, σε αρρώστους και βασανισμένους" .
ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ;
Του Μακαριστού Αγιορείτου Μοναχού Μωϋσέως
Η Εκκλησία δεν είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα, αλλά θεοϊδρυτη οικοδομή. Η Εκκλησία δε σώζεται αλλά σώζει όσους θέλουν. Δεν κάνει επίδειξη ισχύος και δυνάμεως. Ανέχεται, υπομένει καλύτερα. Την διώκουν αλλά δεν διώκει.....
Είναι φιλεύσπλαχνη μητέρα και γνωρίζει μόνο να αγαπά. Ο κόσμος δεν γνωρίζει την αξία της γι΄ αυτό αδιαφορεί ή και την κτυπά. Η αγκάλη της Εκκλησίας έχει αίγλη, θέρμη και εύρος. Μέσα της χωρά και αναπαύει όλους τους μετανοημένους.....
Η Εκκλησία ξέρει μόνο να αγαπά. Δεν δυσκολεύεται καθόλου να υποδεχθεί το απομακρυσμένο τέκνο της, αν θελήσει να την πλησιάσει. Δεν το μαλώνει, δεν το επιτιμά, δεν του φωνάζει, δεν το κάνει να περιμένει, το αγκαλιάζει αμέσως, το καταφιλά. Τέτοια Εκκλησία έχουμε, μάνα φιλόστοργη, καταδεκτική. Η Εκκλησία κινείται στον κόσμο αλλά δεν είναι εκ του κόσμου τούτου.......
Κάθε φορά που επιχειρήθηκε να δοθεί στην Εκκλησία κοσμική δύναμη, είχαμε εκτροπή από την αποστολή της και αποτυχία από τον προορισμό της. Η Εκκλησία θα μπορούσαμε να πούμε είναι ένα φαρμακείο, θεραπευτήριο και ησυχαστήριο. Θεωρούν ότι η Εκκλησία είναι υπερβολική, δύσκολη, απαιτητική, απαρχαιωμένη, όλο απαγορεύσεις, δικαιολογεί μόνο τους άλλους......
