ΙΕΡΑ ΠΑΝΝΥΧΙΔΑ
Λόγω των μεγάλων εθνικών θεμάτων
αλλά και του μεγάλου λοιμού
που μαστίζει την πατρίδα μας
την Παρασκευή 14 Αυγούστου
παραμονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου
θα τελεστεί Ιερά Παννυχίδα
ώρα 8:00 μ.μ. - 1:00 μετά τα μεσάνυχτα
Θα ψαλλούν τα Εγκώμια της Υπεραγίας Θεοτόκου
και θα γίνει Ιερά Λιτάνευση
του Παναχράντου Σώματος της Κυρίας Θεοτόκου εντός του Ναού
"Η νύχτα πάλι, πόσες αφορμές για προσευχή μπορεί να μας δώσει......
Υψώνεις το βλέμμα στον ουρανό και γοητεύεσαι από το κάλλος της αστρικής πλημμυρίδας που ατενίζεις......
Πες ένα λόγο δοξολογίας στον Κύριο των όλων, στον άριστο τεχνίτη όλης αυτής της σοφίας που αποκαλύπτεται στη δημιουργία. Κοιτάζεις ένα γύρω και βλέπεις να ησυχάζουν όλα τα όντα......
Δόξασε Αυτόν που με τον ύπνο μας αναπαύει από τους κόπους της ημέρας, και με νέες δυνάμεις μετά μας επαναφέρει στις υποχρεώσεις της επομένης. Ακόμα μη θεωρήσεις ότι ολόκληρη η νύχτα έγινε αποκλειστικά για τον ύπνο.
Μην το δεχτείς αυτό και αχρηστέψεις το μισό χρόνο της ζωής σου παραδίνοντάς τον σ΄αὐτή την ιδιότυπη αναισθησία, μοίρασε τη νύχτα σου ανάμεσα σε ύπνο και προσευχή".
Μέγας Βασίλειος
Ἀνακομιδὴ Τιμίων Λειψάνων Ὁσίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ (13 Αυγούστου)
Ὅσιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής καταγόταν ἀπό ἐπιφανή οἰκογένεια καί γεννήθηκε στήν Κωνσταντινούπολη τό ἔτος 580 μ.Χ. Ἔλαβε τή συνήθη ἐγκυκλοπαιδική μόρφωση καί ἐπιδόθηκε ἰδιαίτερα στή σπουδή τῆς φιλοσοφίας. Ὑπό τοῦ αὐτοκράτορος Ἡρακλείου (610 – 641 μ.Χ.) προσελήφθη ὡς ἀρχιγραμματεύς αὐτοῦ. Παρέμεινε στή θέση αὐτή γιά λίγα μόνο χρόνια, ἀλλά διατήρησε τίς σχέσεις του καί ἀλληλογραφία μέ πρόσωπα τοῦ δημόσιου βίου.
Ἀφοῦ παραιτήθηκε, τό 614 μ.Χ., ἀπό τό ἀξίωμα τοῦ ἀρχιγραμματέως, ἐγκατέλειψε τόν κόσμο καί ἀκολούθησε τόν μοναχικό βίο. Ἀσκήτεψε σέ μονή τῆς Χρυσουπόλεως, πού βρισκόταν ἔναντι τῆς Κωνσταντινουπόλεως καί διετέλεσε ἡγούμενος αὐτῆς. Ἐκεῖ ἀπέκτησε ὡς μαθητή τόν Ἀναστάσιο, ὁ ὁποῖος τόν ἀκολούθησε σέ ὅλη του τή ζωή.
Σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία τοῦ Ἁγίου Μαξίμου ἡ ἐργασία τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ καί ἡ συμμόρφωση τοῦ βίου τοῦ ἀνθρώπου πρός τήν Θεία διδασκαλία ἀποτελοῦν βάση στερεά, ἐπί τῆς ὁποίας θά οἰκοδομηθεῖ ἡ πνευματική ἀνύψωση τοῦ νοῦ. Πρῶτο βῆμα γιά τόν σκοπό αὐτό ἀποτελεῖ ἡ ἀπόδυση ἀπό τό νοῦ ὅλων τῶν παθῶν πού τόν ἐνοχλοῦν, τά ὁποία ἔχουν τήν βάση καί τήν ἀφορμή τους στό σῶμα. Καλεῖται δηλαδή ὁ ἄνθρωπος νά μήν ἀκολουθήσει τήν κίνηση τῶν αἰσθητῶν, νά μήν γίνει δοῦλος τῶν φυσικῶν του ὁρμῶν καί παθῶν, ἀλλά νά ἀκολουθήσει τά ὑπέρ φύσιν. Τά ἀποτελέσματα παρουσιάζονται ἀνάλογα πρός τήν ἐκλογή. Ἐκεῖνος πού ἀκολουθεῖ τήν κίνηση τῶν αἰσθητῶν ὑφίσταται καί τήν φυσική φθορά αὐτῶν καί συναλλοιώνεται μέ αὐτά, ἐνῶ ὁ ἀναστάς «τῆς ἐμπαθοῦς περί τά φαινόμενα διαθέσεως, τήν τῶν φαινομένων ἔθυσε κίνησιν καί τήν πρακτικήν κατορθώσας ἔφαγεν ἀρετήν».
Ἡ πράξη τῆς ἀρετῆς εἶναι ἔργο τῆς ἀνθρώπινης καί τῆς θείας δυνάμεως. Κανένα χάρισμα δέν μπορεῖ νά ἀποκτήσει ὁ ἄνθρωπος μόνο μέ τήν φυσική του δύναμη. Ἡ ἐπιμονή τοῦ Ἁγίου Μαξίμου στό σημεῖο αὐτό εἶναι φανερή σέ ὅλη του τή διδασκαλία, διότι φοβᾶται μήπως ὁ ἄνθρωπος περιπέσει στό πάθος τῆς ὑπερηφάνειας. Ὁ Θεός, παρατηρεῖ, ἔδωσε στόν ἄνθρωπο δύναμη, γιά νά πράττει τίς ἀρετές.
Ἁγία Εἰρήνη ἡ Βασίλισσα (μετονομασθείσα σε Μοναχὴ Ξένη) (13 Αυγούστου)
ζησε τόν 12ο αἰῶνα μ.Χ. καί ἦταν κόρη ὡραῖα καί ἐνάρετη. Αὐτό τό παρατήρησε ὁ βασιλιάς Ἀλέξιος ὁ Κομνηνός καί τήν πάντρεψε μέ τό γιό του Ἰωάννη, τόν ἐπονομαζόμενο Καλοϊωάννη λόγω τῶν πολλῶν του ἀρετῶν. Ἡ ἐνάρετη λοιπόν βασίλισσα Εἰρήνη, ξόδευε μέ ἁπλοχεριά σέ φιλανθρωπικά ἔργα. Μόνη μάλιστα πήγαινε σέ φτωχικές καλύβες, γιά νά δώσει ὄχι μόνο χρήματα, ἀλλά καί ἀνώτερη ἐνίσχυση καί παρηγοριά τῆς ἐλπίδας στόν Χριστό. Ἐπίσης ἔκτισε γηροκομεῖα καί ξενῶνες, καί ἄφησε σ’ αὐτά μεγάλα χρηματικά ποσά γιά τήν ἀσφαλή καί ἄνετη συντήρησή τους. Στή συνέχεια ὅμως, ἡ Εἰρήνη δοκίμασε μεγάλες θλίψεις. Ὁ ἄντρας της σέ μιά ἐκστρατεία του στή Συρία τό 1143, πέθανε. Ἀργότερα τό ἴδιο συνέβη καί μέ τά δυό ἀπό τά τέσσερα παιδιά της. Τότε ἡ Εἰρήνη, θέλησε νά βρεῖ ἀνακούφιση στίς θλίψεις της μέσα στή μοναχική ζωή. Ἀφοῦ λοιπόν πῆρε καί τή συγκατάθεση τοῦ βασιλιά γιοῦ της Μανουήλ, ἀποσύρθηκε στή μονή Παντοκράτορος, ὅπου καί ἔγινε μοναχή, μετονομασθεῖσα Ξένη. Ἐκεῖ τήν βρῆκε ὁ θάνατος καί τήν κήδευσαν μέ μεγάλη ἁπλότητα, ὅπως ἡ ἴδια τό ἐπιθυμοῦσε. Διότι λίγο πρίν πεθάνει ἔλεγε, ὅτι ἡ βασίλισσα Εἰρήνη εἶχε πεθάνει πρό πολλοῦ, καί δέν ἔμενε πλέον παρά μόνο ἡ μοναχή Ξένη.
Ἁγία Εὐδοκία ἡ βασίλισσα (13 Αυγούστου)
ταν κόρη τοῦ ἀθηναίου φιλοσόφου Λεοντίου καί γεννήθηκε τό 401 μ.Χ. και το όνομά της ήταν αρχικά Ἀθηναΐς. Σπούδασε κατά τόν καλύτερο τρόπο τή γραμματική, τή ρητορική καί τή φιλοσοφία.
Ὅταν πέθανε ὁ Λεόντιος, ἄφησε ὅλη τήν περιουσία του στούς γιούς του, καί σ’ αὐτήν ἄφησε μόνο 100 χρυσά νομίσματα. Ὅταν, λοιπόν, ᾖλθε στήν Κωνσταντινούπολη γιά νά διεκδικήσει τά κληρονομικά της δικαιώματα, γνωρίστηκε με την ἀδελφή του Θεοδοσίου τοῦ Β’, Πουλχερία, η οποία κατενθουσιάστηκε ἀπό τά σπάνια χαρίσματα τῆς ἀθηναίας κόρης και την πρόκρινε για σύζυγο του Αυτοκράτορα αδελφού της. Έτσι, παντρεύτηκε τόν Θεοδόσιο και βαπτίστηκε χριστιανή παίρνοντας τό ὄνομα Εὐδοκία.
Ἡ Εὐδοκία, ἀπό τή φύση της γυναῖκα σεμνή, δέν ἀνακατεύθηκε καθόλου μέ τίς βασιλικές ὑποθέσεις. Τήν εἵλκυσε περισσότερο ἡ ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ, γι’ αὐτό καί ἐπεδίωξε νά ἐπισκεφθεῖ τούς Ἁγίους Τόπους. Ὅταν ὁ σκοπός της πραγματοποιήθηκε, αἰσθάνθηκε τήν ψυχή της νά φτερουγίζει στόν θρόνο τοῦ Θεοῦ.
Ἡ ἐπιστροφή της, ὅμως, στή Βασιλεύουσα, ἐπεφύλασσε ἐκπλήξεις. Οἱ σχέσεις της μέ τόν Θεοδόσιο ψυχράνθηκαν, λόγω συκοφαντιῶν. Γι’ αὐτό, μέ τήν ἄδειά του, ἐπέστρεψε στήν Ἱερουσαλήμ, ὅπου ἵδρυσε πολλά μοναστήρια καί, μέ προσευχή, μελέτη καί «ἐν πάσῃ εὐσεβείᾳ καί σεμνότητι», τελείωσε τήν ζωή της.
ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ
Με λαμπρότητα και βυζαντινή μεγαλοπρέπεια τελέσθηκε στο Ναό μας η Θεία Λειτουργία της Αποδόσεως της Εορτής του Πάσχα, παρουσία του Δημάρχου Δήμου Δάφνης - Υμηττού κ. Αναστασίου Μπινίσκου, του Δημοτικού Συμβουλίου και πλήθους ενοριτών, οι οποίοι προσήλθαν με εμφανή συγκίνηση, να εορτάσουν το κοσμοσωτήριο γεγονός της Αναστάσεως, μιας και την φετινή χρονιά λόγω της πανδημίας δεν εορτάσθηκε η Εορτή των Εορτών.
Η Θεία Λειτουργία της Αποδόσεως είναι πανομοιότυπη με την Θεία Λειτουργία της Αναστάσεως η οποία λόγω των συνθηκών δεν τελέσθηκε, και τη σημερινή ημέρα οι πιστοί έλαβαν το Άγιο Φως και άκουσαν τον κατηχητικό λόγο του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου " Ανέστη Χριστός και πεπτώκασι δαίμονες! Ανέστη Χριστός και χαίρουσιν άγγελοι! Ανέστη Χριστός και ζωή πολιτεύεται! Ανέστη Χριστός και νεκρός ουδείς επί μνήματος"!!!
ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ ΣΤΟ ΝΑΟ ΜΑΣ
Κυριακή του Παραλύτου σήμερα και πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία, αν και διανύουμε μια δύσκολη εποχή λόγω της επιδημίας του κορωνοϊού, η 1η προγραμματισμένη Αιμοδοσία του έτους στο Κέντρο Ενοριακής Αγάπης ¨Καταφυγή" .
Η Αιμοδοσία είναι μία πράξη αγάπης γιατί το αίμα ούτε παράγεται, ούτε αγοράζεται, παρά μόνο χαρίζεται. Ο Κύριός μας στην επίγεια ζωή Του μας είπε " αμήν λέγω υμίν, εφ΄όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων Εμοί εποιήσατε". Και αυτό έκαναν πράξη οι ενορίτες μας και όχι μόνο, αποδεικνύοντας πόση αγάπη έχουν για τον καρκινοπαθή, για τον ασθενή με μεσογειακή αναιμία, για τον τραυματία της ασφάλτου, γι΄αυτόν που έχει ανάγκη το αίμα για να ζήσει, διαθέτοντας δέκα λεπτά από τον χρόνο του.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ ΙΕΡΟΥΡΓΟΥΝΤΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΦΙΛΕΣΤΑΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΒΥΔΟΥ κ.κ. ΚΥΡΙΛΛΟΥ
Κυριακή του Ασώτου σήμερα και τελέσθηκε στο Ναό μας η Θεία Λειτουργία ιερουργούντος του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Αβύδου κ.κ. Κυρίλλου παρουσία των Ιερέων του Ναού μας και των ενοριτών.
Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος στον θείο λόγο του ανέλυσε με γλαφυρότητα την παραβολή του Ασώτου υιού και τόνισε μεταξύ άλλων: " έχουμε ένα Θεό Πατέρα ο οποίος αγαπά το πλάσμα Του, αγαπά το δημιούργημά Του και περιμένει με υπομονή την επιστροφή. Ο Πατέρας αγαπά και τον μεγαλύτερο γιο και τον μικρότερο. Ο καθένας όμως απέναντι στον Πατέρα τοποθετείται διαφορετικά. Αυτό είναι και η κρίση. Κάποιοι θα χαίρονται και θα ευφραίνονται με την αγάπη του Θεού και για κάποιους η αγάπη του Θεού θα τους τυφλώνει, θα τους απονεκρώνει και δεν θα μπορούν να απαλλαγούν από το πάθος. Ο Θεός αγαπά, και στα προβλήματα τα σημερινά τα οποία είναι προσωπικά του καθενός μας, αλλά και τα ευρύτερα, τα κοινωνικά μπορούμε να ελπίζουμε, αν καταλάβουμε ότι υπάρχει σ΄αυτόν τον κόσμο ένας Πατέρας που αγαπά, υπάρχει γι΄αυτόν τον κόσμο ένας Πατέρας που αγαπά, ότι ο κόσμος αυτός θα είναι κατοικήσιμος αν καταλάβουμε ότι έχουμε έναν Πατέρα που μας αγαπά και έχουμε ένα συνάνθρωπο ο οποίος είναι ο αδελφός μας".
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΣΤΟ ΝΑΟ ΜΑΣ
Πρώτη Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, Κυριακή της Ορθοδοξίας και τελέσθηκε στο Ναό μας με μεγάλη κατάνυξη η Θεία Λειτουργία, παρουσία των Ιερέων και των πιστών ενοριτών οι οποίοι προσήλθαν κρατώντας στα χέρια του ο κάθε ένας την Εικόνα που ευλαβείται.
Ο προϊστάμενος του Ναού π. Μάξιμος στον λόγο του τόνισε την μεγάλη σημασία της Αναστήλωσης των Ιερών Εικόνων που εορτάζει σήμερα η Εκκλησία μας, καθώς επίσης τις θυσίες και τους αγώνες που έδωσαν οι Άγιοι και οι Μάρτυρες, που είχαν πίστη Χριστού για να μπορούμε εμείς σήμερα ελεύθεροι να πιστεύουμε και να προσερχόμαστε στις Εκκλησίες μας.
Και τελειώνοντας τόνισε: " αυτό είναι η ορθοδοξία μας, η πίστη μας. Είναι το ξεκάθαρο νερό, η καταγάλανη θάλασσα, η ουράνια αύρα που προσφέρει ο Κύριός μας και που ακολούθησαν οι Άγιοι και οι Μάρτυρες δίνοντας την ζωή τους και καλούμαστε και εμείς να βαδίσουμε τον δικό τους δρόμο και να έχουμε την σταθερότητα της πίστης τους και εάν χρειαστεί να θυσιαζόμαστε από αγάπη προς τον Κύριο".
ΜΗΝ ΠΛΗΓΩΝΕΣΑΙ ΑΝ ΔΕ ΣΕ ΑΓΑΠΟΥΝ, ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ!
Η αγάπη είναι το επιστέγασμα και η βάση. Αυτή σκεπάζει όλες τις αρετές. Είναι η ασφάλεια και η σιγουριά ότι πας καλά. Διότι, αν όλα αυτά τα κάνεις χωρίς αγάπη, όπως λέει ο Απόστολος Παύλος, δεν έχει νόημα. Διότι όλα αυτά τα βρίσκεις κι αλλού:σε αρχαίους φιλοσόφους, ρήτορες, ιδρυτές διαφόρων φιλοσοφικών συστημάτων. Είχαν τιθασεύσει, ίσως, το εγώ τους, δεν έπιναν πολύ, δεν έτρωγαν, δεν κοιμούνταν. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είχαν κι αγάπη,
Αγάπη να ΄χεις. Αγάπη να βγάζεις. Αγάπη ν΄αφήσεις. Κι όσοι θα έρχονται έπειτα από χρόνια κοντά στον τάφο σου και θα σε θυμούνται και θα σε φέρνουν στη σκέψη και στο μυαλό τους, θα λένε:"Α, αυτός ο άνθρωπος είχε αγάπη. Είχε καλοσύνη. Σε κανέναν δεν είπε κάτι κακό ούτε κράτησε σε κάποιον κακία. Λόγο για κάποιον δεν είπε. Δεν τον θυμάμαι να κατηγόρησε, να κατέκρινε. Ποτέ. Τα χέρια του, συνέχεια ελεημοσύνες. Το στόμα του έσταζε μέλι. Τα μάτια του, πάντα γεμάτα δάκρυα απ΄ τον πόνο των ανθρώπων. Τα πόδια του πήγαιναν συνέχεια εδώ κι εκεί, σε αρρώστους και βασανισμένους" .
ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ;
Του Μακαριστού Αγιορείτου Μοναχού Μωϋσέως
Η Εκκλησία δεν είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα, αλλά θεοϊδρυτη οικοδομή. Η Εκκλησία δε σώζεται αλλά σώζει όσους θέλουν. Δεν κάνει επίδειξη ισχύος και δυνάμεως. Ανέχεται, υπομένει καλύτερα. Την διώκουν αλλά δεν διώκει.....
Είναι φιλεύσπλαχνη μητέρα και γνωρίζει μόνο να αγαπά. Ο κόσμος δεν γνωρίζει την αξία της γι΄ αυτό αδιαφορεί ή και την κτυπά. Η αγκάλη της Εκκλησίας έχει αίγλη, θέρμη και εύρος. Μέσα της χωρά και αναπαύει όλους τους μετανοημένους.....
Η Εκκλησία ξέρει μόνο να αγαπά. Δεν δυσκολεύεται καθόλου να υποδεχθεί το απομακρυσμένο τέκνο της, αν θελήσει να την πλησιάσει. Δεν το μαλώνει, δεν το επιτιμά, δεν του φωνάζει, δεν το κάνει να περιμένει, το αγκαλιάζει αμέσως, το καταφιλά. Τέτοια Εκκλησία έχουμε, μάνα φιλόστοργη, καταδεκτική. Η Εκκλησία κινείται στον κόσμο αλλά δεν είναι εκ του κόσμου τούτου.......
Κάθε φορά που επιχειρήθηκε να δοθεί στην Εκκλησία κοσμική δύναμη, είχαμε εκτροπή από την αποστολή της και αποτυχία από τον προορισμό της. Η Εκκλησία θα μπορούσαμε να πούμε είναι ένα φαρμακείο, θεραπευτήριο και ησυχαστήριο. Θεωρούν ότι η Εκκλησία είναι υπερβολική, δύσκολη, απαιτητική, απαρχαιωμένη, όλο απαγορεύσεις, δικαιολογεί μόνο τους άλλους......
